(مسأله 1315): اگر شخص " سمع الله لمن حمده " را در نماز آيات سهوا بى جا گفت، بايد بعد از نماز احتياطا سجده سهو را بجاى آورد ولى هرگاه از روى جهل اين ذكر را بى جا و به قصد استحباب بگويد، بايد نمازش را احتياطا اعاده كند (1)، و ليكن هرگاه يك آيه از سوره اى را كه قصد داشته آن را بخواند، سهوا زيادتر خواند و يا اينكه آيه ديگرى را خواند اشكالى ندارد و در صورتى كه فراموش كند و آن را نخواند و به ركوع رود نمازش صحيح است و احتياطا دو سجده سهو نيز بايد بجا آورد.
(مسأله 1316): اگر شخص سهوا نماز يوميه خود را به نماز آيات اقتدا كرد، هرگاه هنوز به ركوع نرفته بفهمد بايد قصد فرادى كند و خودش قرائت را بخواند و اگر بعد از رسيدن به ركوع فهميد نمازش باطل است (2).
(مسأله 1317): هرگاه نماز خسوف و كسوف و زلزله و غيره بر ذمه شخص باشد و قصد كند كه نماز آيات مى خوانم قربة الى الله و آن را تعيين نكند، به هر نيت كه نمازش را تمام كند اشكالى ندارد.
(مسأله 1318): هرگاه ركوع نماز آيات سهوا كم يا زياد شود نماز باطل مىشود ولى اگر محلش باقى باشد هرگاه برگردد و ما بقى را بجا آورد اشكالى ندارد.
* (هامش) (1) محمد كاظم طباطبائى: ليكن واجب نيست.
محمد باقر شيرازى: وجهى حتى براى استحباب اعاده هم به نظر نمى رسد.
(2) محمد باقر شيرازى: احتمال صحت نماز در حال ركوع و نيت فرادى نمودن وجود دارد. (*)