مگر آنكه بول خشك شود (1) و يا مخلوط با وذى و يا مذى شود، كه در اين حالت بايد دست كشيد تا علم به ازاله نجاست حاصل شود (2).
(مسأله 262): در شستن مخرج غايط بين شستن با آب و ماليدن با سنگ و امثال آن - كه بعدا ذكر خواهد شد - مخير است (3)، هرگاه نجاست از محل تعدى نكرده باشد.
(مسأله 263): اگر نجاست از محل غايط تعدى نموده باشد، شستن آن با آب متعين و لازم است (4) و همچنين است هنگامى كه چيزى مانند خون همراه با غايط از مخرج غايط بيرون آيد.
(مسأله 264): در استنجاء به غير آب تعدد لازم نيست بلكه آنچه معتبر است (5) پاك شدن محل غايط است و همچنين اعتبارى به رنگ و بويى كه در محل غايط يا در دست مى ماند، نيست.
(مسأله 265): در استنجاء به غير از آب لازم است كه سه مرتبه باشد هر چند به كمتر از آن ازاله نجاست شود، چنانچه اگر به سه مرتبه ازاله نشود، بايد