پيدا كرده‌ام يا لباسى، و اگر همين قدر بگويد: چيزى پيدا كرده‌ام كافى نيست.
مسأله 2586 - اگر كسى چيزى را پيدا كند و ديگرى بگويد مال من است در صورتى بايد به او بدهد كه نشانه هاى آن را بگويد. ولى لازم نيست نشانه هائى را كه بيشتر اوقات صاحب مال هم ملتفت آنها نيست بگويد.
مسأله 2587 - اگر قيمت چيزى را كه پيدا كرده به 6 / 12 نخود نقره سكه دار برسد چنانچه اعلان نكند و در مسجد، يا جاى، ديگرى كه محل اجتماع مردم است بگذارد و آن چيز از بين برود، يا ديگرى آن را بردارد، كسى كه آن را پيدا كرده ضامن است.
مسأله 2588 - هر گاه چيزى پيدا كند كه اگر بماند فاسد مىشود، بايد قيمت آن را معين كند يا براى خودش بردارد و يا به ديگرى بفروشد و پولش را براى صاحبش نگهدارد و احتياط واجب لازم آنست كه اين كار با اذن حاكم شرع ، يا وكيل او باشد، و در هر دو صورت وجوب اعلان تا يك سال ساقط نمىشود و اگر تا يك سال صاحبش پيدا نشد، مىتواند در ثمن تصرف كند و يا آن را از طرف صاحبش صدقه بدهد، و هر وقت صاحب مال پيدا شود بايد عوض ثمن و يا قيمتى را كه به عهده گرفته و مال را براى خود برداشته، به او رد كند، بلى اگر ثمن را صدقه داده باشد و صاحب مال به صدقه راضى شود چيزى بر او نيست.
مسأله 2589 - اگر چيزى را كه پيدا كرده موقع وضو گرفتن و نماز خواندن همراه او باشد، در صورتى كه قصدش اين باشد كه صاحب آن را پيدا كند اشكال ندارد.
مسأله 2590 - اگر كفش او را ببرند و كفش ديگرى به جاى آن بگذاردند، چنانچه بداند كفشى كه مانده مال كسى است كه كفش او را برده، مىتواند بجاى كفش خودش بردارد ولى اگر قيمت آن از كفش خودش بيشتر باشد،