مسأله 270 - وضو گرفتن در نهرهاى بزرگ اگر چه انسان نداند كه صاحب آنها راضى است، اشكال ندارد ولى اگر صاحب آنها از وضو گرفتن نهى كند احتياط واجب آن است كه با آب آنها وضو نگيرند.
مسأله 271 - اگر فراموش كند آب غصبى است، و با آن وضو بگيرد صحيح است.
شرط چهارم: آن كه ظرف آب وضو مباح باشد.
شرط پنجم: آن كه ظرف آب وضو طلا و نقره نباشد.
مسأله 272 - اگر آب در ظرف غصبى است و غير از آن، آب ديگرى ندارد بايد تيمم كند و چنانچه با آن آب وضو بگيرد باطل است و اگر آب مباح ديگرى دارد چنانچه در آن ظرف غصبى، وضوى ارتماسى بگيرد و يا با آن ظرف، آب به صورت و دستها بريزد وضويش باطل است، ولى اگر با كف دست، آب از آن ظرف بردارد و به صورت و دستها بريزد وضويش صحيح است، اگر چه از جهت تصرف در ظرف غصبى، فعل حرام، مرتكب شده است، و وضوى او از ظرف طلا و نقره، مثل وضوى از ظرف غصبى است.
مسأله 273 - اگر در حوضى كه مثلا يك آجر يا يك سنگ آن غصبى است وضو بگيرد، صحيح بودن آن محل اشكال است.
مسأله 274 - اگر در صحن يكى از امامان يا امامزادگان كه سابقا قبرستان بوده حوض يا نهرى بسازند، چنانچه انسان نداند كه زمين صحن را براى قبرستان وقف كرده‌اند وضو گرفتن در آن حوض و نهر اشكال ندارد.
شرط ششم: آن كه اعضاى وضو موقع شستن و مسح كردن پاك باشد.
مسأله 275 - اگر پيش از تمام شدن وضو جايى را كه شسته يا مسح كرده نجس شود، صحيح است.
مسأله 276 - اگر غير از اعضاى وضو جايى از بدن نجس باشد وضو صحيح است. ولى اگر مخرج را از بول يا غائط تطهير نكرده باشد احتياط مستحب آن