به ‌زبانش آمد، يا مىخواست تسبيحات بخواند حمد به زبانش آمد بنا بر احتياط واجب بايد آن را رها كند و دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند. ولى اگر عادتش خواندن چيزى بوده كه به زبانش آمده، مىتواند همان را تمام كند و نمازش صحيح است.
مسأله 1005 - كسى كه عادت دارد در ركعت سوم و چهارم تسبيحات بخواند اگر بدون قصد مشغول خواندن حمد شود كفايت مىكند.
مسأله 1006 - در ركعت سوم و چهارم مستحب است بعد از تسبيحات استغفار كند، مثلا بگويد: (استغفر الله ربى واتوب اليه) يا بگويد (اللهم اغفر لي)، و اگر به گمان آن كه حمد يا تسبيحات را گفته مشغول گفتن استغفار شود و شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه، بايد به شك خود اعتنا ننمايد ولى اگر نمازگزار پيش از خم شدن براى ركوع در حالى كه مشغول گفتن استغفار نيست، شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه، بايد حمد يا تسبيحات را بخواند.
مسأله 1007 - اگر در ركوع ركعت سوم يا چهارم شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند ولى چنانچه در حال رفتن به ركوع شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه بنابر احتياط واجب بايد برگردد و حمد و سوره را بخواند.
مسأله 1008 - هر گاه شك كند كه آيه يا كلمه‌اى را درست گفته يا نه اگر به چيزى كه بعد از آن است مشغول نشده، بايد آن آيه يا كلمه را بطور صحيح بگويد و اگر به چيزى كه بعد از آن است مشغول شده، چنانچه آن چيز ركن باشد مثل آن كه در ركوع شك كند كه فلان كلمه از سوره را درست گفته يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند، و اگر ركن نباشد، مثلا موقع گفتن (الله الصمد) شك كند كه (قل هو الله احد) را درست گفته يا نه، باز هم مىتواند به شك خود اعتنا نكند، ولى احتياط مستحب است آن آيه و كلمه را بطور صحيح بگويد.
مسأله 1009 - مستحب است در ركعت اول، پيش از خواندن حمد بگويد: