جماعت، داخل مسجد باشد، در بام مسجد نماز بخواند، مستحب است اذان و اقامه بگويد.
پنجم: آن كه نماز او و نماز جماعت هر دو ادا باشد.
ششم: آن كه وقت نماز او و نماز جماعت مشترك باشد مثلا هر دو نماز ظهر يا هر دو نماز عصر بخوانند يا نمازى كه به جماعت خوانده مىشود نماز ظهر باشد و او نماز عصر بخواند يا او نماز ظهر بخواند و نماز جماعت نماز عصر باشد.
مسأله 918 - اگر در شرط سوم از شرطهائى كه در مسأله پيش گفته شده شك كند، يعنى شك كند كه نماز جماعت صحيح بوده يا نه، اذان و اقامه از او ساقط است ولى اگر در يكى از پنج شرط ديگر شك كند مىتواند به قصد رجاء اذان و اقامه بگويد.
مسأله 919 - كسى كه اذان و اقامه ديگرى را مىشنود مستحب است هر قسمتى را كه مىشنود بگويد ولى در حكايت اقامه كه از ديگرى بشنود از (حى على الصلاة) تا (حى على خير العمل) را به اميد ثواب بگويد.
مسأله 920 - كسى كه اذان و اقامه ديگرى را شنيده، چه با او گفته باشد يا نه، در صورتى كه بين آن اذان و اقامه و نمازى كه مىخواهد بخواند زياد فاصله نشده باشد، مىتواند براى نماز خود اذان و اقامه نگويد.
مسأله 921 - اگر مرد اذان زن را با قصد لذت بشنود، اذان از او ساقط نمىشود.
مسأله 922 - اذان و اقامه نماز جماعت را بايد مرد بگويد، ولى در جماعت زنان اگر زن اذان و اقامه بگويد كافى است.
مسأله 923 - اقامه بايد بعد از اذان گفته شود و اگر قبل از اذان بگويند صحيح نيست.
مسأله 924 - اگر كلمات اذان و اقامه را بدون ترتيب بگويد، مثلا (حى على الفلاح) را پيش از (حى على الصلاة) بگويد بايد از جايى كه ترتيب به هم خورده،