بعدا برايم ثابت شده كه او واقعا مسلمان نشده و در بهائيت خود باقى است لكن من از او داراى فرزندانى شدم و طلاق و جدائى برايم مشكل بود و در صدد بودم فرزندانم را به دين مقدس اسلام هدايت كنم الزاما صبر كردم و پسرم به سن 19 سال رسيده و پيرو مذهب پدرش شده و برايم يأس حاصل شده كه آنها مسلمان شوند بنابر اين از خانه شوهرم خارج شدم و در منزل برادرم ساكن شدم در اين صورت حضرت آية اللهى اجازه مىفرمائيد باز به خانه شوهرم بروم و فرزندان ديگرم را به دين مقدس اسلام راهنمائى نمايم و يا كاملا او را ترك بگويم چون بر من حرام است و نيز لازم است از او طلاق بگيرم و يا ديگر طلاق نمىخواهد.
ج - با اين كه شوهر شما بهائى است بايد از او جدا شويد و بازگشت شما به منزل او حرام است و محتاج به طلاق نيست و پس از آن كه از تاريخى كه با او هم بستر نشده‌ايد عده منقضى شود مىتوانيد بدون طلاق با هر مرد مسلمان كه بخواهيد ازدواج كنيد و فرزندان شما چون از وطى به شبهه هستند به شما ملحق هستند و به پدرشان شرعا ملحق نيستند و او نمىتواند از آنها اگر صغير هستند سرپرستى نمايد و بايد از او گرفته شوند و هر كدام كبير هستند كسى به آنها ولايت ندارد.
س 601 - از يك نفر روحانى شنيدم كه اگر زن كفر بگويد بر شوهر خود حرام مىشود و بايد او را طلاق داد و هم چنين اگر مرد كفر بگويد زنش بر او حرام مىشود و بايد او را طلاق داد مستدعى است نظر مبارك را مرقوم فرمائيد.
ج - اگر قبل از دخول زن كلامى بگويد كه موجب كفر و ارتداد بشود عقد ازدواج او با شوهر به خودى خود فسخ مىگردد، و اگر بعد از دخول باشد چنانچه تا پيش از گذشتن عده برگردد و توبه كند ازدواج او به حال خود باقى مىماند و اگر پيش از گذشتن عده برنگشت معلوم مىشود كه از حال ارتداد وكفر ازدواج او به هم خورده و فسخ شده است و اگر مردى كه مسلمان و مسلمان زاده باشد كافر شود (مرتد فطرى) فورا عقد ازدواج او با زنش فسخ مىشود وزنش بر او حرام