و اگر عذر او بر طرف نشد در آخر وقت نماز را با وضو يا غسل جبيرهاى بجا آورد.
مسأله 348 - اگر انسان براى مرضى كه در چشم او است موى چشم خود را بچسباند، بايد وضو و غسل را جبيرهاى انجام دهد و احتياط آنست كه تيمم هم بنمايد.
مسأله 349 - كسى كه نمىداند وظيفهاش تيمم است يا وضوى جبيرهاى بنابر احتياط واجب بايد هر دو را بجا آورد.
مسأله 350 - نمازهائى را كه انسان با وضوى جبيرهاى خوانده صحيح است ولى بعد از آن كه عذرش بر طرف شد و هنوز وضوى جبيرهاى باطل نشده است، براى نمازهاى بعد بنابر احتياط لازم بايد وضو بگيرد.
غسلهاى واجب غسلهاى واجب هفت است: اول - غسل جنابت. دوم - غسل حيض. سوم - غسل نفاس. چهارم - غسل استحاضه. پنجم - غسل مس ميت. ششم - غسل ميت. هفتم - غسلى كه بواسطه نذر و قسم و مانند اينها واجب مىشود.
احكام جنابت مسأله 351 - به دو چيز انسان جنب مىشود: اول - جماع. دوم - بيرون آمدن منى، چه در خواب باشد يا بيدارى، كم باشد يا زياد، با شهوت باشد يا بى شهوت، با اختيار باشد يا بى اختيار.
مسأله 352 - اگر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير اينها، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و يا با جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن، بدن سست شده، آن رطوبت حكم منى دارد و اگر هيچ يك از اين دو نشانه را نداشته باشد، حكم منى ندارد مگر آن كه علم يا اطمينان پيدا كند كه منى بوده است و در مريض لازم نيست آن آب، با جستن بيرون آمده باشد، بلكه اگر با شهوت بيرون آيد در حكم منى است.
مسأله 353 - اگر از مردى كه مريض نيست آبى با جستن بيرون آيد و نداند