واجب ترك آن است اگر چه گوشت ذبيحه بواسطه آن حرام نمىشود.
چهارم - آن كه پيش از بيرون آمدن روح، مغز حرام را كه در تيره پشت است ببرند. و پنجم - آن كه در جائى حيوان را بكشند كه حيوان ديگر آن را ببيند.
ششم - آن كه در شب يا پيش از ظهر روز جمعه سر حيوان را ببرند ولى در صورت احتياج عيبى ندارد.
هفتم - آن كه خود انسان چهارپائى را كه پرورش داده است بكشد.
احكام شكار كردن با اسلحه مسأله 2610 - اگر حيوان حلال گوشت وحشى و يا اهلى را كه وحشى شده با اسلحه شكار كنند، با پنج شرط حلال و بدنش پاك است:
اول - آن كه اسلحه شكار مثل كارد و شمشير برنده باشد، يا مثل نيزه و تير، تيز باشد كه بواسطه تيز بودن، بدن حيوان را پاره كند و اگر بوسيله دام يا چوب و سنگ و مانند اينها حيوان را شكار كنند پاك نمىشود و خوردن آن هم حرام است. و اگر حيوانى را با تفنگ شكار كنند، چنانچه گلوله آن تيز باشد كه در بدن حيوان فرو رود و آن را پاره كند پاك و حلال است، و اگر گلوله تيز نباشد بلكه با فشار در بدن حيوان فرو رود و حيوان را بكشد، يا بواسطه حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حيوان بميرد پاك و حلال بودنش اشكال دارد.
دوم - كسى كه شكار مىكند، بايد مسلمان باشد يا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد و اگر كافر يا كسى كه اظهار دشمنى با اهل بيت پيغمبر صلى الله عليه و إله را مىكند حيوانى را شكار نمايد، آن شكار حلال نيست سوم - اسلحه را براى شكار كردن حيوان به كار برد و اگر مثلا جائى را نشان كند و اتفاقا حيوانى را بكشد، آن حيوان پاك نيست و خوردن آن هم حرام است.
چهارم - در وقت به كار بردن اسلحه نام خدا را ببرد و چنانچه عمدا نام خدا را نبرد شكار حلال نمىشود ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد.