مسأله 2516 - اگر مرد بخواهد زن خود را كه بواسطه مرضى حيض نمىبيند طلاق دهد، بايد از وقتى كه با او نزديكى كرده تا سه ماه از جماع با او خوددارى نمايد و بعد او را طلاق دهد.
مسأله 2517 - طلاق بايد به صيغه عربى صحيح خوانده شود و دو مرد عادل آن را بشنوند و اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلا فاطمه باشد، بايد بگويد: زوجتى فاطمة طالق يعنى: زن من فاطمه رها است - و اگر ديگرى را وكيل كند، وكيل بايد بگويد: زوجة موكلي فاطمة طالق.
مسأله 2518 - زنى كه متعه شده، مثلا يك ماهه يا يك ساله او را عقد كرده‌اند طلاق ندارد و رها شدن او به اين است كه مدتش تمام شود يا مرد مدت را به او ببخشد به اين ترتيب كه بگويد: مدت را به تو بخشيدم و شاهد گرفتن و پاك بودن زن از حيض لازم نيست.
عده طلاق مسأله 2519 - زنى كه نه سالش تمام نشده و زن يائسه عده ندارد، يعنى:
اگر چه شوهرش با او نزديكى كرده باشد، بعد از طلاق مىتواند فورا شوهر كند.
مسأله 2520 - زنى كه نه سالش تمام شده و يائسه نيست اگر شوهرش با او نزديكى كند و طلاقش دهد، بعد از طلاق بايد عده نگهدارد يعنى: بعد از آن كه در پاكى طلاقش داد، و مقدارى هر چند كم باشد بعد از طلاق پاك بود بقدرى صبر كند كه دو بار حيض ببيند و پاك شود و همين كه حيض سوم را ديد عده او تمام مىشود و مىتواند شوهر كند ولى اگر بعد از عقد با او نزديكى نكرده باشد و طلاقش بدهد عده ندارد يعنى: مىتواند بعد از طلاق فورا شوهر كند.
مسأله 2521 - زنى كه حيض نمىبيند اگر در سن زنانى باشد كه حيض مىبينند، چنانچه شوهرش او را طلاق دهد، بايد بعد از طلاق سه ماه عده نگهدارد.
مسأله 2522 - زنى كه عده او سه ماه است، اگر اول ماه طلاقش بدهند، بايد سه ماه هلالى يعنى: از موقعى كه ماه ديده مىشود تا سه ماه عده نگهدارد. و اگر در بين ماه طلاقش بدهند، بايد باقى ماه را با دو ماه بعد از آن و نيز كسرى ماه اول را از ماه چهارم