است، ولى آبى كه بدستور طبيب از جو مىگيرند و به آن ماء الشعير مىگويند، پاك مىباشد.
11 - عرق حيوان نجاستخوار مسأله 117 - بنابر احتياط واجب بايد از عرق شتر نجاستخوار و هر حيوانى كه به خوردن نجاست انسان عادت كرده اجتناب كرد مسأله 118 - عرق جنب از حرام پاك است چه در حال جماع بيرون آيد يا بعد از آن، از مرد باشد يا از زن از زنا باشد يا از لواط يا از وطئ و نزديكى كردن با حيوانات يا استمناء (و استمناء آنست كه انسان با خود كارى كند كه منى از او بيرون آيد) لكن بنابر احتياط واجب با بدن يا لباسى كه آلوده به آن است نمىشود نماز خواند مسأله 119 - اگر انسان در موقعى كه نزديكى با زن حرام است مثلا در روزه ماه رمضان، با زن خود نزديكى كند، بنابر احتياط واجب نبايد با بدن و لباسى كه آلوده به آن عرق است نماز بخواند مسأله 120 - اگر جنب از حرام عوض غسل تيمم نمايد و بعد از تيمم عرق كند، تا عذر او باقى است عرق او پاك است.
مسأله 121 - اگر كسى از حرام جنب شود و بعد با حلال خود نزديكى كند احتياط واجب آنست كه با لباس يا بدن آلوده به عرق خود نماز نخواند و اگر اول از حلال جنب شده و بعد از حرام، نماز خواندن با آن مانع ندارد.
راه ثابت شدن نجاست مسأله 122 - نجاست هر چيز از سه راه ثابت مىشود: اول - آن كه خود انسان يقين يا اطمينان كند چيزى نجس است، و اگر گمان داشته باشد چيزى نجس است، لازم نيست از آن اجتناب نمايد. بنابر اين غذا خوردن در قهوه خانه‌ها و مهمانخانه‌هائى كه مردمان لا ابالى و كسانى كه پاكى و نجسى را مراعات نمىكنند در آنها غذا مىخورند، اگر انسان يقين يا اطمينان نداشته باشد، غذائى را كه براى او آورده‌اند نجس است، اشكال ندارد دوم - آن كه كسى كه چيزى در اختيار او است