كه با شهوت بوده يا نه، يا بعد از بيرون آمدن، بدن سست شده يا نه، چنانچه پيش از بيرون آمدن آن آب، وضو داشته احتياط مستحب آنست كه غسل كند و وضو لازم نيست و اگر وضو نداشته غسل واجب نيست و احتياط مستحب است، و واجب است وضو بگيرد و اگر بداند آنچه خارج شده يا بول است يا منى و قبلا وضو داشته بايد جمع بين غسل و وضو نمايد و اگر وضو نداشته غسل لازم نيست و وضو كافى است.
مسأله 354 - مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول كند. و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد، كه نداند منى است يا رطوبت ديگر، حكم منى دارد.
مسأله 355 - اگر انسان جماع كند و به اندازه ختنه گاه يا بيشتر داخل شود - در زن باشد يا در مرد، در قبل باشد يا در دبر، بالغ باشند يا نا بالغ - هر دو جنب مىشوند. اگر چه منى هم بيرون نيايد.
مسأله 356 - اگر شك كند كه به مقدار ختنه گاه داخل شده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
مسأله 357 - اگر نعوذ بالله حيوانى را وطئ كند، يعنى با او نزديكى نمايد و منى از او بيرون آيد غسل تنها كافى است و اگر منى بيرون نيايد، چنانچه پيش از وطئ وضو داشته باز هم غسل تنها كافيست و اگر وضو نداشته احتياط واجب آنست كه غسل كند و وضو هم بگيرد.
مسأله 358 - اگر منى از جاى خود حركت كند و بيرون نيايد، يا انسان شك كند كه منى از او بيرون آمده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
مسأله 359 - كسى كه نمىتواند غسل كند ولى تيمم برايش ممكن است، بعد از داخل شدن وقت نماز هم مىتواند با عيال خود نزديكى كند.
مسأله 360 - اگر در لباس خود منى ببيند و بداند كه از خود او است و براى آن غسل نكرده، بايد غسل كند و نمازهائى را كه يقين دارد و بعد از بيرون آمدن منى خوانده قضا كند، ولى نمازهائى را كه احتمال مىدهد، بعد از بيرون آمدن آن منى خوانده، لازم نيست قضا نمايد.