مسأله 334 - اگر زخم يا دمل يا شكستگى در صورت يا دستها باشد و بشود روى آن را باز كرد، چنانچه ريختن آب روى آن ضرر دارد و كشيدن دست تر ضرر ندارد كشيدن دست تر روى آن كافى است و پارچه گذاردن و دست روى آن كشيدن لازم نيست اگر چه احتياطا خوب است.
مسأله 335 - اگر نمىشود روى زخم را باز كرد ولى زخم و چيزى كه روى آن گذاشته، پاك است و رساندن آب به زخم ممكن است و ضرر هم ندارد، بايد آب را به روى زخم برساند. و اگر زخم يا چيزى كه روى آن گذاشته نجس است، چنانچه آب كشيدن آن و رساندن آب به روى زخم ممكن باشد، بايد آن را آب بكشد و موقع وضوء آب را به زخم برساند، و در صورتى كه آب براى زخم ضرر دارد، يا آن كه رساندن آب به روى زخم ممكن نيست، يا زخم نجس است و نمىشود آن را آب كشيد، بايد اطراف زخم را بشويد و اگر جبيره پاك است، روى آن مسح كند و اگر جبيره نجس است، يا نمىشود روى آن را دست تر كشيد مثلا دوائى است كه بدست مىچسبد، پارچه پاكى را بطورى كه به بستن و مانند آن جزء جبيره حساب شود، روى آن قرار دهد و دست تر روى آن بكشد، و اگر تمام محل تيمم يا بعض آن بى مانع باشد - و اگر مواضع تيمم پوشيده باشد وضوى جبيره‌اى كافى است و تيمم جبيره‌اى لازم نيست.
مسأله 336 - اگر جبيره تمام صورت يا تمام يكى از دستها يا تمام هر دو دست را گرفته باشد، بايد وضوى جبيره‌اى بگيرد و بنابر احتياط واجب اگر تمام يا بعض مواضع تيمم پوشيده نيست تيمم هم بنمايد.
مسأله 337 - اگر جبيره تمام اعضاء وضو را گرفته باشد، بنابر احتياط واجب بايد وضوى جبيره‌اى بگيرد و تيمم هم بنمايد.
مسأله 338 - كسى كه در كف دست و انگشتها جبيره دارد و در موقع وضو دست روى آن كشيده است، بايد سر و پاها را با همان رطوبت مسح كند.
مسأله 339 - اگر جبيره تمام پهناى روى پا را گرفته ولى مقدارى از طرف انگشتان و مقدارى از طرف بالاى پا باز است، بايد جاهائى كه باز است روى پا را و جائى كه جبيره است روى جبيره را مسح كند.