1 - آب مسأله 150 - آب با چهار شرط چيز نجس را پاك مىكند: اول آن كه مطلق باشد، پس آب مضاف مانند گلاب و عرق بيد چيز نجس را پاك نمىكند. دوم آن كه پاك باشد. سوم آن كه وقتى چيز نجس را مىشويند، آب مضاف نشود و بو يا رنگ يا مزه نجاست هم نگيرد، چهارم آن كه بعد از آب كشيدن چيز نجس عين نجاست در آن نباشد و پاك شدن چيز نجس با آب قليل يعنى آب كمتر از كر شرطهاى ديگرى هم دارد كه بعد گفته مىشود.
مسأله 151 - ظرف نجس را با آب قليل بايد سه مرتبه شست و در كر و جارى يك مرتبه كافيست، ولى ظرفى را كه سگ ليسيده يا از آن ظرف، آب يا چيز روان ديگرى خورده، بايد اول با خاك پاك، خاكمال كرد و بعد يك مرتبه در كر يا جارى يا دو مرتبه با آب قليل شست. و همچنين ظرفى را كه آب دهان سگ در آن ريخته بنابر احتياط واجب بايد پيش از شستن، خاكمال كرد.
مسأله 152 - اگر دهانه ظرفى كه سگ دهن زده تنگ باشد و نشود آن را خاك مال كرد، چنانچه ممكن است بايد پارچه به چوبى بپيچند و بتوسط آن، خاك را به آن ظرف بمالند، و اگر ممكن نيست بايد خاك را در آن بريزند و بشدت حركت دهند تا به همه آن ظرف برسد.
مسأله 153 - ظرفى را كه خوك بليسد يا از آن چيز روانى به خورد، با آب قليل بايد هفت مرتبه شست و در كر و جارى يك مرتبه كافيست، و لازم نيست آن را خاكمال كنند، اگر چه احتياط مستحب آنست كه خاكمال شود.
مسأله 154 - اگر ظرفى را كه به شراب نجس شده، با آب قليل مثل ساير ظرفها آب بكشند، پاك مىشود ولى مستحب است كه آن را هفت مرتبه بشويند.
مسأله 155 - كوزه‌اى كه از گل نجس ساخته شده و يا آب نجس در آن فرو رفته اگر در آب كر يا جارى بگذارند، به هر جاى آن كه آب برسد پاك مىشود. و اگر بخواهند باطن آن هم پاك شود بايد بقدرى در آب كر يا جارى بماند كه آب به تمام آن فرو رود.