چهارم - وقت فرستادن سگ نام خدا را ببرد و اگر عمدا نام خدا را نبرد، آن شكار حرام است ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد.
پنجم - شكار بواسطه زخمى كه از دندان سگ پيدا كرده بميرد پس اگر سگ شكار را خفه كند، يا شكار از دويدن يا ترس بميرد حلال نيست.
ششم - كسى كه سگ را فرستاده، وقتى برسد كه حيوان مرده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد و چنانچه وقتى برسد كه به اندازه سر بريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد حلال نيست.
مسأله 2619 - كسى كه سگ را فرستاده اگر وقتى برسد كه بتواند سر حيوان را ببرد، چنانچه مثلا بواسطه بيرون آوردن كار دو مانند آن وقت بگذرد و آن حيوان بميرد حلال است، ولى اگر چيزى همراه او نباشد كه با آن سر حيوان را ببرد و حيوان بميرد احتياط واجب آنست كه از خوردن آن خوددارى كنند.
مسأله 2620 - اگر چند سگ را بفرستند و با هم حيوانى را شكار كنند چنانچه همه آنها داراى شرائطى كه در مسأله (2618) گفته شد بوده‌اند شكار حلال است و اگر يكى از آنها داراى شرائط نبوده، شكار حرام است.
مسأله 2621 - اگر سگ را براى شكار حيوانى بفرستد و آن سگ حيوان ديگرى را شكار كند، آن شكار حلال و پاك است. و نيز اگر آن حيوان را با حيوان ديگرى شكار كند، هر دوى آنها حلال و پاك مىباشند.
مسأله 2622 - اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و يكى از آنان كافر باشد آن شكار حرام است، و اگر همه مسلمان باشند و يكى از آنان عمدا نام خدا را نبرد، بنابر احتياط لازم آن شكار حرام است.
مسأله 2623 - اگر باز يا حيوان ديگرى غير سگ شكارى حيوانى را شكار كند آن شكار حلال نيست ولى اگر وقتى برسند كه حيوان زنده باشد و به دستورى كه در شرع معين شده سر آن را ببرند حلال است.
صيد ماهى مسأله 2624 - اگر ماهى فلس دار را زنده از آب بگيرند و بيرون آب جان