مسأله 144 - اگر انسان ببيند كسى چيز نجسى را مىخورد يا با لباس نجس نماز مىخواند، لازم نيست به او بگويد.
مسأله 145 - اگر جائى از خانه يا فرش كسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر كسانى كه وارد خانه او مىشوند با رطوبت بجاى نجس رسيده است بنابر احتياط لازم بايد به آنان بگويد.
مسأله 146 - اگر صاحب خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است، بايد به مهمانان بگويد. اما اگر يكى از مهمانان بفهمد، لازم نيست به ديگران خبر دهد. ولى چنانچه طورى با آنان معاشرت دارد كه ممكن است بواسطه نجس بودن آنان خود او هم نجس شود، بايد بعد از غذا به آنان بگويد.
مسأله 147 - اگر چيزى را كه عاريه كرده نجس شود، چنانچه صاحبش آن چيز را در كارى كه شرط آن پاكى و طهارت واقعى است استعمال مىكند مثل وضو و غسل احتياط واجب آنست كه نجس شدن آن را به او بگويد و اگر در كارى كه شرط آن طهارت ظاهرى است استعمال مىكند مثل لباس نمازگزار، گفتن به او واجب نيست اگر چه مطابق با احتياط است.
مسأله 148 - اگر بچه‌اى كه تكليفش نزديك است، به پاك بودن يا نجس بودن چيزى كه در دست خودش مىباشد خبر دهد، پذيرفته است و اگر به پاكى يا نجس بودن چيزى كه در دست او نيست خبر دهد، گفته‌اش پذيرفته نيست.
مطهرات مسأله 149 - مطهرات (پاك كننده‌ها) يازده چيز است.
اول آب. دوم زمين. سوم آفتاب. چهارم استحاله. پنجم كم شدن دو سوم آب انگور بنابر قول به نجاست آن و گذشت كه به جوش آمدن نجس نمىشود ششم انتقال. هفتم اسلام. هشتم تبعيت. نهم بر طرف شدن عين نجاست. دهم استبراء حيوان نجاست خوار. يازدهم غائب شدن مسلمان. و احكام اينها بطور تفصيل در مسائل آينده گفته مىشود.