و در هر دو صورت وجوب اعلان تا يك سال ساقط نمىشود و اگر تا يك سال صاحبش پيدا نشد، مىتواند در ثمن تصرف كند و يا آن را از طرف صاحبش صدقه بدهد، و هر وقت صاحب مال پيدا شود بايد عوض ثمن و يا قيمتى را كه به عهده گرفته و مال را براى خود برداشته، به او رد كند، بلى اگر ثمن را صدقه داده باشد و صاحب مال به صدقه راضى شود چيزى بر او نيست.
مسأله 2589 - اگر چيزى را كه پيدا كرده موقع وضو گرفتن و نماز خواندن همراه او باشد، در صورتى كه قصدش اين باشد كه صاحب آن را پيدا كند اشكال ندارد.
مسأله 2590 - اگر كفش او را ببرند و كفش ديگرى به جاى آن بگذارند، چنانچه بداند كفشى كه مانده مال كسى است كه كفش او را برده، مىتواند بجاى كفش خودش بردارد ولى اگر قيمت آن از كفش خودش بيشتر باشد، بايد هر وقت صاحب آن پيدا شد زيادى قيمت را به او بدهد و چنانچه از پيدا شدن او نا اميد شود، بايد با اجازه حاكم شرع زيادى قيمت را از طرف صاحبش صدقه بدهد و اگر احتمال دهد كفشى كه مانده مال كسى نيست كه كفش او را برده در صورتى كه قيمت آن از 6 / 12 نخود نقره سكه‌دار كمتر باشد، مىتواند براى خود بردارد و اگر بيشتر باشد بايد تا يك سال اعلان كند و بعد از يك سال احتياطا از طرف صاحبش صدقه بدهد.
مسأله 2591 - اگر مالى را كه كمتر از 6 / 12 نخود نقره سكه‌دار ارزش دارد پيدا كند و از آن صرف نظر نمايد و در مسجد يا جاى ديگر بگذارد، چنانچه كسى آن را بردارد، براى او حلال است.
احكام سر بريدن و شكار كردن حيوانات مسأله 2592 - اگر حيوان حلال گوشت را بدستورى كه بعدا گفته مىشود سر ببرند - وحشى باشد يا اهلى - بعد از جان دادن، گوشت آن حلال و بدن آن پاك است ولى حيوانى كه نجاستخوار شده، اگر بدستورى كه در شرع معين نموده‌اند، آن را استبراء نكرده باشند و حيوانى كه انسان با آن وطئ (نزديكى) كرده بعد از سر بريدن گوشت آن حلال نيست.