چهارم - كفارى كه اگر زكات به آنان بدهند به دين اسلام مايل مىشوند، يا در جنگ به مسلمانان كمك مىكنند ولى بعيد نيست كه اعطاء و دادن اين قسم مخصوص به امام (عليه السلام) باشد.
پنجم - خريدارى بنده براى آزاد كردن.
ششم - بدهكارى كه نمىتواند قرض خود را بدهد.
هفتم - سبيل الله يعنى هر كار خير و عمل نيكى كه از شارع مقدس نسبت به آن تشويق شده باشد مثل ساختن مدرسه علوم دينيه و پل و منزلگاه براى مسافرين و زوار و مسجد و دار الايتام و تعظيم شعائر و طبع كتب دينى و نشر معارف اسلامى و هر كارى كه موجب تقرب به خداوند متعال باشد.
هشتم - ابن السبيل يعنى مسافرى كه در سفر درمانده شده و احكام اينها در مسائل آينده گفته خواهد شد.
مسأله 1934 - جايز است در يك دفعه مقدارى زكات به فقير بدهند كه غنى شود ولى اگر به مقدار مخارج يك سال گرفت بعد نمىتواند، تا به قدر مخارج سال دارد بگيرد.
مسأله 1935 - كسى كه مخارج سالش را داشته، اگر مقدارى از آن را مصرف كند و بعد شك كند كه آنچه باقى مانده به اندازه مخارج سال او هست يا نه نمىتواند زكات بگيرد.
مسأله 1936 - صنعتگر يا مالك يا تاجرى كه در آمد او از مخارج سالش كمتر است، مىتواند براى كسرى مخارجش زكات بگيرد، و لازم نيست ابزار كار، يا ملك يا سرمايه خود را به مصرف مخارج برساند.
مسأله 1937 - فقيرى كه خرج سال خود و عيالاتش را ندارد، اگر خانه‌اى دارد كه ملك او است و در آن نشسته، يا مال سوارى دارد، چنانچه بدون اينها نتواند زندگى كند، اگر چه براى حفظ آبرويش باشد، مىتواند زكات بگيرد و همچنين است اثاث خانه و ظرف و لباس تابستانى و زمستانى و چيزهائى كه به آنها احتياج دارد و فقيرى كه اينها را ندارد، اگر به اينها احتياج داشته باشد، مىتواند از زكات خريدارى نمايد.