احكام نذر و عهد مسأله 2640 - نذر آن است كه انسان بر خود واجب كند كه كار خيرى را براى خدا بجا آورد، يا كارى را كه نكردن آن بهتر است براى خدا ترك نمايد.
مسأله 2641 - در نذر بايد صيغه خوانده شود و لازم نيست آن را به عربى بخوانند پس اگر بگويد چنانچه مريض من خوب شود، براى خدا بر من است كه ده تومان به فقير بدهم نذر او صحيح است.
مسأله 2642 - نذر كننده بايد مكلف و عاقل باشد و به اختيار و قصد خود نذر كند، بنابر اين نذر كردن كسى كه او را مجبور كرده‌اند، يا بواسطه عصبانى شدن بىاختيار نذر كرده صحيح نيست.
مسأله 2643 - آدم سفيهى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مىكند، چنانچه با حال سفاهت بالغ شده باشد يا حاكم شرع او را از تصرف در اموالش جلوگيرى كرده باشد نذرهاى مربوط به مالش صحيح نيست.
مسأله 2644 - نذر زن بى اجازه شوهرش باطل است.
مسأله 2645 - اگر زن با اجازه شوهر نذر كند شوهرش نمىتواند نذر او را به هم زند، يا او را از عمل كردن به نذر جلوگيرى نمايد.
مسأله 2646 - هر گاه فرزند نذرى كند اگر چه بدون اجازه پدر هم باشد بايد به آن نذر عمل نمايد.
مسأله 2647 - انسان كارى را مىتواند نذر كند كه انجام آن برايش ممكن باشد بنا بر اين كسى كه نمىتواند پياده كربلا برود، اگر نذر كند كه پياده برود، نذر او صحيح نيست.