كارى كند كه بر حسب عادت او بىاختيار منى از او بيرون آيد، روزه‌اش باطل مىشود.
مسأله 1590 - هر گاه روزه‌دار بداند كه اگر در روز بخوابد محتلم مىشود يعنى در خواب منى از او بيرون مىآيد، مىتواند در روز بخوابد و چنانچه بخوابد و محتلم هم بشود روزه‌اش صحيح است.
مسأله 1591 - اگر روزه‌دار در حال بيرون آمدن منى از خواب بيدار شود، واجب نيست از بيرون آمدن آن جلوگيرى كند.
مسأله 1592 - روزه‌دارى كه محتلم شده، مىتواند بول كند و به دستورى كه در صفحه 30 گفته شد، استبراء نمايد، ولى اگر بداند به واسطه بول يا استبراء كردن باقيمانده منى از مجرى بيرون مىآيد در صورتى كه غسل كرده باشد نمىتواند استبراء كند.
مسأله 1593 - روزه‌دارى كه محتلم شده اگر بداند منى در مجرى مانده و در صورتى كه پيش از غسل بول نكند بعد از غسل منى از او بيرون مىآيد، بنابر احتياط واجب بايد پيش از غسل بول كند.
مسأله 1594 - اگر به قصد بيرون آمدن منى كارى بكند در صورتى كه منى از او بيرون نيايد روزه‌اش باطل نمىشود.
مسأله 1595 - اگر روزه‌دار بدون قصد بيرون آمدن منى با كسى بازى و شوخى كند در صورتى كه عادت نداشته باشد كه بعد از بازى و شوخى منى از او خارج شود اگر چه اتفاقا منى بيرون آيد روزه او صحيح است. ولى اگر شوخى را ادامه دهد تا آنجا كه نزديك است منى خارج شود و خوددارى نكند تا خارج گردد روزه‌اش باطل است.
4 - دروغ بستن به خدا و پيغمبر مسأله 1596 - اگر روزه‌دار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبر و جانشينان آن حضرت عمدا نسبت دروغ بدهد اگر چه فورا بگويد دروغ گفتم يا توبه كند، روزه او باطل است و احتياط واجب آن است كه حضرت زهرا سلام الله عليها و ساير پيغمبران و جانشينان آنان هم در اين حكم فرقى ندارند.
مسأله 1597 - اگر بخواهد خبرى را كه نمىداند راست است يا دروغ نقل كند، بنابر احتياط واجب بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد لكن اگر خودش هم خبر بدهد روزه‌اش باطل نمىشود.
مسأله 1598 - اگر چيزى را به اعتقاد اين كه راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‌اش باطل نمىشود.