روى فرش و حصير و سبزه، كف پا و ته كفش نجس پاك نمىشود، و اگر بواسطه غير راه رفتن نجس شده باشد پاك شدنش بواسطه راه رفتن اشكال دارد.
مسأله 184 - پاك شدن كف پا و ته كفش نجس بواسطه راه رفتن روى آسفالت و روى زمينى كه با چوب فرش شده محل اشكال است.
مسأله 185 - براى پاك شدن كف پا و ته كفش بهتر است پانزده قدم يا بيشتر راه بروند، اگر چه به كمتر از پانزده قدم يا ماليدن پا به زمين نجاست بر طرف شود.
مسأله 186 - لازم نيست كف پا و ته كفش نجس، تر باشد بلكه اگر خشك هم باشد به راه رفتن پاك مىشود.
مسأله 187 - بعد از آن كه كف پا يا ته كفش نجس به راه رفتن پاك شد مقدارى از اطراف آن هم كه معمولا به گل آلوده مىشود اگر زمين يا خاك به آن اطراف برسد پاك مىگردد.
مسأله 188 - كسى كه با دست و زانو راه مىرود، اگر كف دست يا زانوى او نجس شود پاك شدن دست و زانوى او به وسيله راه رفتن محل اشكال است. و هم چنين است ته عصا و ته پاى مصنوعى و نعل چهار پايان و چرخ اتومبيل و درشكه و مانند اينها.
مسأله 189 - اگر بعد از راه رفتن ذره‌هاى كوچكى از نجاست كه ديده نمىشود، در كف پا يا ته كفش بماند بايد آن ذره‌ها را هم به ترتيبى كه ذكر شد بر طرف كرد ولى باقى بودن بو و رنگ اشكال ندارد.
مسأله 190 - توى كفش و مقدارى از كف پا كه به زمين نمىرسد بواسطه راه رفتن پاك نمىشود و پاك شدن كف جوراب بواسطه راه رفتن محل اشكال است ولى اگر كف جوراب از پوست باشد بوسيله راه رفتن پاك مىشود.
3 - آفتاب مسأله 191 - آفتاب، زمين و ساختمان و چيزهائى كه مانند درب و پنجره در ساختمان به كار برده شده، و هم چنين ميخ را كه به ديوار كوبيده‌اند و جزء ساختمان حساب مىشود با شش شرط پاك مىكند: اول آن كه چيز نجس بطورى تر باشد كه اگر چيز ديگرى به آن برسد تر شود، پس اگر خشك باشد بايد به وسيله‌اى آن را تر كنند تا آفتاب خشك كند، دوم آن كه اگر عين نجاست در آن چيز باشد پيش از تابيدن آفتاب آن را بر طرف كنند،