احكام وصيت مسأله 2694 - وصيت آنست كه انسان سفارش كند بعد از مرگش براى او كارهائى انجام دهند، يا بگويد بعد از مرگش چيزى از مال او ملك كسى باشد، يا براى اولاد خود و كسانى كه اختيار آنان با او است قيم و سرپرست معين كند. و كسى را كه به او وصيت مىكنند وصى مىگويند.
مسأله 2695 - كسى كه مىخواهد وصيت كند با اشاره‌اى كه مقصودش را بفهماند مىتواند وصيت كند اگر چه لال نباشد.
مسأله 2696 - اگر نوشته‌اى به امضا يا مهر ميت ببينند چنانچه مقصود او را بفهماند و معلوم باشد كه براى وصيت كردن نوشته، بايد مطابق آن عمل كنند.
مسأله 2697 - كسى كه وصيت مىكند بايد عاقل و بالغ باشد ولى بچه ده ساله‌اى كه خوب و بد را تميز مىدهد اگر براى كار خوبى مثل ساختن مسجد و آب انبار و پل وصيت كند صحيح مىباشد و از روى اختيار وصيت كند، و نيز وصيت كننده بايد در حال بالغ شدن سفيه نباشد و حاكم شرع هم او را از تصرف در اموالش جلوگيرى نكرده باشد.
مسأله 2698 - كسى كه از روى عمد مثلا زخمى به خود زده يا سمى خورده است كه به واسطه آن، يقين يا گمان به مردن او پيدا مىشود، اگر وصيت كند كه مقدارى از مال او را به مصرفى برسانند صحيح نيست.
مسأله 2699 - اگر انسان وصيت كند كه چيزى به كسى بدهند، در صورتى آن كس آن چيز را مالك مىشود كه آن را قبول كند اگر چه در حال زنده بودن وصيت كننده باشد.
مسأله 2700 - وقتى انسان نشانه‌هاى مرگ را در خود ديد، بايد فورا امانتهاى مردم را به صاحبانش برگرداند و اگر به مردم بدهكار است و موقع دادن آن بدهى رسيده بايد بدهد، و