آبى كه به دستور طبيب از جو مىگيرند و به آن ماء الشعير مىگويند پاك مىباشد.
عرق جنب از حرام مسأله 116 - عرق جنب از حرام نجس نيست، ولى احتياط واجب آن است كه با بدن يا لباسى كه به آن آلوده شده نماز نخوانند.
مسأله 117 - اگر انسان در موقعى كه نزديكى با زن حرام است - مثلا در روزه ماه رمضان - با زن خود نزديكى كند بنابر احتياط واجب بايد از عرق خود در نماز اجتناب نمايد.
مسأله 118 - اگر جنب از حرام به واسطه تنگى وقت عوض غسل تيمم نمايد و بعد از تيمم عرق كند بنابر احتياط واجب بايد از عرق خود در نماز اجتناب نمايد، ولى اگر بواسطه عذر ديگر تيمم كند اجتناب لازم نيست.
مسأله 119 - اگر كسى از حرام جنب شود و بعد با حلال خود نزديكى كند بنابر احتياط واجب بايد از عرق خود در نماز اجتناب كند، ولى اگر اول با حلال خود نزديكى كند و بعد با حرام نزديكى كند مىتواند با آن نماز بخواند.
11 - عرق شتر نجاستخوار مسأله 120 - عرق شتر نجاستخوار نجس است، ولى اگر حيوانات ديگر نجاستخوار شوند از عرق آنجا اجتناب لازم نيست.
راه ثابت شدن نجاست مسأله 121 - نجاست هر چيز از سه راه ثابت مىشود: اول آن كه خود انسان يقين كند چيزى نجس است، و اگر گمان داشته باشد چيزى نجس است لازم نيست از آن اجتناب نمايد. بنابر اين غذا خوردن در قهوهخانه و مهمانخانههائى كه مردمان لاابالى و كسانى كه پاكى و نجسى را مراعات نمىكنند در آنها غذا مىخورند، اگر انسان يقين نداشته باشد غذائى را كه براى او آوردهاند نجس است اشكال ندارد. دوم آن كه كسى كه چيزى در اختيار او است بگويد آن چيز نجس است، مثلا همسر انسان يا نوكر يا كلفت بگويد ظرف يا چيز ديگرى كه در اختيار او است نجس مىباشد، سوم آن كه دو مرد عادل بگويند چيزى نجس است و نيز