نجاست آن، زير شير يا بوسيله ديگر بر طرف شود، و آبى كه از آن چيز مىريزد بو يا رنگ يا مزه ديگرى بواسطه نجاست به خود نگرفته باشد با آب شير پاك مىگردد. اما اگر آبى كه از آن مىريزد بو يا رنگ يا مزه ديگرى بواسطه نجاست به خود گرفته باشد بايد بقدرى آب شير روى آن بريزند تا در آبى كه از آن جدا مىشود بو يا رنگ يا مزه ديگرى بواسطه نجاست نباشد.
مسأله 178 - اگر چيزى را آب بكشد و يقين كند پاك شده و بعد شك كند كه عين نجاست را از آن بر طرف كرده يا نه، چنانچه موقع آب كشيدن متوجه بر طرف كردن عين نجاست بوده آن چيز پاك است و اگر متوجه بر طرف كردن عين نجاست نبوده بنا بر احتياط مستحب بايد دوباره آن را آب بكشد.
مسأله 179 - زمينى كه آب روى آن جارى نمىشود اگر نجس شود با آب قليل پاك نمىگردد. ولى زمينى كه روى آن شن يا ريگ باشد - چون آبى كه روى آن مىريزند از آن جدا شده و در شن و ريگ فرو مىرود - با آب قليل پاك مىشود، اما زير ريگها نجس مىماند.
مسأله 180 - زمين سنگ فرش و آجر فرش و زمين سختى كه آب در آن فرو نمىرود اگر نجس شود با آب قليل پاك مىگردد، ولى بايد بقدرى آب روى آن بريزند كه جارى شود و چنانچه آبى كه روى آن ريخته‌اند از سوراخى بيرون رود همه زمين پاك مىشود، و اگر بيرون نرود جائى كه آبها جمع مىشود نجس مىماند. و براى پاك شدن آنجا بايد گودالى بكنند كه آب در آن جمع شود، بعد آب را بيرون بياورند و گودال را با خاك پاك پر كنند.
مسأله 181 - اگر ظاهر نمك سنگ و مانند آن نجس شود با آب كمتر از كر هم پاك مىشود.
مسأله 182 - اگر شكر آب شده نجس را قند بسازند و در آب كر يا جارى بگذارند پاك نمىشود.
2 - زمين مسأله 183 - زمين با سه شرط كف پا و ته كفش نجس را پاك مىكند اول آن كه زمين پاك باشد. دوم آن كه خشك باشد. سوم آن كه اگر عين نجس مثل خون و بول، يا متنجس مثل گلى كه نجس شده در كف پا و ته كفش باشد بواسطه راه رفتن يا ماليدن پا به زمين بر طرف شود. و نيز زمين بايد خاك يا سنگ يا آجر فرش و مانند اينها باشد و با راه رفتن