احكام سر بريدن و شكار كردن حيوانات مسأله 2583 - اگر حيوان حلال گوشت را به دستورى كه بعدا گفته مىشود سر ببرند: چه وحشى باشد و چه اهلى، بعد از جان دادن، گوشت آن حلال و بدن آن پاك است، ولى بهيمه‌اى كه انسان با آن وطى و نزديكى كرده، حيوانى كه نجاستخوار شده، اگر به دستورى كه در شرع معين نموده‌اند آن را استبراء نكرده باشند، بعد از سر بريدن گوشت آن حلال نيست.
مسأله 2584 - حيوان حلال گوشت وحشى مانند آهو و كبك و بز كوهى و حيوان حلال گوشتى كه اهلى بوده و بعدا وحشى شده مثل گاو و شتر اهلى كه فرار كرده و وحشى شده است، اگر به دستورى كه بعدا گفته مىشود آنها را شكار كنند پاك و حلال است، ولى حيوان حلال گوشت اهلى مانند گوسفند و مرغ خانگى و حيوان حلال گوشت وحشى كه به واسطه تربيت كردن اهلى شده است، با شكار كردن پاك و حلال نمىشود.
مسأله 2585 - حيوان حلال گوشت وحشى در صورتى با شكار كردن پاك و حلال مىشود كه بتواند فرار كند يا پرواز نمايد بنابر اين بچه آهو كه نمىتواند فرار كند و بچه كبك كه نمىتواند پرواز نمايد، با شكار كردن پاك و حلال نمىشود و اگر آهو و بچه‌اش را كه نمىتواند فرار كند، با يك تير شكار نمايند آهو حلال و بچه‌اش حرام است.
مسأله 2586 - حيوان حلال گوشتى كه مانند ماهى خون جهنده ندارد، اگر به خودى خود بميرد پاك است، ولى گوشت آن را نمىشود خورد.
مسأله 2587 - حيوان حرام گوشتى كه خون جهنده ندارد، اگر به خودى خود بميرد پاك است، ولى گوشت آن را نمىشود خورد.
مسأله 2588 - سگ و خوك به واسطه سر بريدن و شكار كردن پاك نمىشوند و