مسأله 272 - اگر فراموش كند آب غصبى است، و با آن وضو بگيرد صحيح است اگر چه خودش آب را غصب كرده باشد.
شرط چهارم - آن كه ظرف آب وضو مباح باشد.
شرط پنجم - آن كه ظرف آب وضو طلا و نقره نباشد.
مسأله 273 - اگر آب وضو در ظرف غصبى يا طلا يا نقره باشد و غير از آن آب ديگرى نداشته باشد بايد تيمم كند و اگر وضو بگيرد در ظرف غصبى باطل است و در ظرف طلا يا نقره بنا بر احتياط واجب بايد تيمم كند و در صورتى كه با مشت يا چيز ديگر آب را از آنها بردارد و به صورت و دستها بريزد وضوى او صحيح است.
مسأله 274 - اگر در حوضى كه مثلا يك آجر يا يك سنگ آن غصبى است وضو بگيرد صحيح است ولى اگر وضوى او تصرف در غصب حساب شود گناهكار است.
مسأله 275 - اگر در صحن يكى از امامان يا امامزادگان كه سابقا قبرستان بوده حوض يا نهرى بسازند، چنانچه انسان نداند كه زمين صحن را براى قبرستان وقف كرده‌اند وضو گرفتن در آن حوض و نهر اشكال ندارد.
شرط ششم - آن كه اعضاء وضو موقع شستن و مسح كردن پاك باشد.
مسأله 276 - اگر پيش از تمام شدن وضو جائى را كه شسته يا مسح كرده نجس شود وضو صحيح است.
مسأله 277 - اگر غير از اعضاء وضو جائى از بدن نجس باشد وضو صحيح است. ولى اگر مخرج را از بول يا غائط تطهير نكرده باشد احتياط مستحب آن است كه اول آن را تطهير كند بعد وضو بگيرد.
مسأله 278 - اگر يكى از اعضاء وضو نجس باشد و بعد از وضو شك كند كه پيش از وضو آنجا را آب كشيده يا نه، چنانچه در موقع وضو ملتفت پاك بودن و نجس بودن آنجا نبوده وضو باطل است، و اگر مىداند ملتفت بوده، يا شك دارد كه ملتفت بوده يا نه وضو صحيح است. و در هر صورت جائى را كه نجس بوده بايد آب بكشد.
مسأله 279 - اگر در صورت يا دستها بريدگى يا زخميست كه خون آن بند نمىآيد و آب براى آن ضرر ندارد، بايد در آب كر يا جارى فرو برد و قدرى فشار دهد كه خون بند بيايد، بعد به دستورى كه گفته شد وضوى ارتماسى بگيرد.
شرط هفتم - آن كه وقت براى وضو و نماز كافى باشد.
مسأله 280 - هر گاه وقت بقدرى تنگ باشد كه اگر وضو بگيرد تمام نماز يا مقدارى