دو قسمت سيب زمينى را با يك قسمت آرد گندم بكشيد و سيب زمينىها را بخار پز كنيد. بعد از اينكه سيب زمينىها كاملا با بخار پخت، تا گرم است با دست يا با نورد آنها را پوست بكنيد تا به شكل خمير در آيد.
خمير ترش را با نصف آرد خمير كنيد و بعد آرد را به آن اضافه نمائيد، سيب زمينى و كمى نمك را با آن مخلوط كنيد و بعد تمام اين مواد را باهم مخلوط نمائيد و با آب گرمى بر حسب فصل با خمير مايه آن را خمير كنيد و بورزيد و مدتى آن را بگذاريد تا ور بيايد. پس از اينكه به خوبى ور آمد كوره را گرم كنيد.
كوره اى كه براى پختن نان سيب زمينى گرم مىشود نبايد آتش آن تند باشد زيرا پختن نان سيب زمينى با آتشى ملايم ولى در مدتى طولانى تر از مدت نان گندم خالص پخته مىشود. نان سيب زمينى كه به اين ترتيب پخته شود مدت زمان زيادى تازه مانده كهنه نمىشود.
نان سيب زمينى را بطريق سهل وساده ترى هم به ترتيب مىتوان تهيه كرد:
يك كيلو سيب زمينى را بپزيد و پوست بكنيد، كمى نمك به آن افزوده و با يك يا قاشق آرد گندم خمير كنيد و بعد روى كاغذى كه آرد پاشيده‌ايد اين خمير را به شكل نان بيسكويت در آوريد و روى كاغذ بگذاريد و آن كاغذ را در ظرفى آهنى گذاشته آن را در كوره بگذاريد تا يك ساعت بماند و به خوبى بپزد. اين خمير را مى توان به شكل نان بيسكويت در آورده و روى آن را شكر بپاشيد.
براى اينكه طعم قليائى املاح سيب زمينى از بين نرود بايد آن را در خاكستر و يا در تنور و يا با كمى آب به شكل بخارپز، پخت.
شاهى چون اين خاصيت را دارد كه قند وارد در خون را خارج مىكند براى اشخاص مبتلا به مرض قند مصرف آن به شكل خام و يا سالاد توصيه شده است.
جوانه گندم داراى ويتامين (اى يك) مى باشد كه تأثير زيادى در معالجه مرض قند دارد. از اينرو خوردن جوانه گندم به مبتلايان به مرض قند توصيه مىشود.