باشد، يا انسان بترسد كه در راه جان يا عرض او از بين برود، يا مال او را ببرند، حج بر او واجب نيست ولى اگر از راه ديگرى بتواند برود، اگر چه دور تر باشد در صورتى كه مشقت زياد نداشته باشد و خيلى غير متعارف نباشد، بايد از آن راه برود.
پنجم: به قدر به جا آوردن اعمال حج وقت داشته باشد.
ششم: مخارج كسانى را كه خرجى آنان بر او واجب است مثل زن و بچه و مخارج كسانى را كه مردم خرجى دادن به آنها را لازم مىدانند داشته باشد.
هفتم: بعد از برگشتن كسب، يا زراعت، يا عايدى ملك، يا راه ديگرى براى معاش خود داشته باشد كه مجبور نشود به زحمت زندگى كند.
مسأله 2066 - نداشتن خانه ملكى مانع از وجوب حج نيست مگر آن كه بواسطه نداشتن خانه ملكى به حرج و مشقت شخصى بيفتد.
مسأله 2067 - زنى كه مىتواند مكه برود، اگر بعد از برگشتن از خودش مال نداشته باشد و شوهرش هم مثلا فقير باشد و خرجى او را ندهد و ناچار شود كه به سختى زندگى كند، حج بر او واجب نيست.
مسأله 2068 - اگر كسى توشه راه و مركب سوارى نداشته باشد و ديگرى به او بگويد حج برو، من خرج تو و عيالات تو را در موقعى كه سفر حج هستى مىدهم در صورتى كه اطمينان داشته باشد كه خرج او را مىدهد حج بر او واجب مىشود.
مسأله 2069 - اگر خرجى رفتن و برگشتن و خرجى عيالات كسى را در مدتى كه مكه مىرود و برمىگردد به او ببخشند و با او شرط كنند كه حج كند، اگر چه قرض داشته باشد و در موقع برگشتن هم مالى كه بتواند با آن زندگى كند نداشته باشد بايد قبول نمايد و حج بر او واجب مىشود مگر آن كه وقت پرداخت بدهى رسيده باشد و طلب كارها نيز مطالبه كنند و در صورت نرفتن به حج قدرت پرداختن دين را داشته باشد، در اين صورت حج بر او واجب نيست.