پوسيده است و نيز اگر تربت در مستراح بيفتد و بيرون آوردن آن ممكن نباشد بنابر احتياط واجب بايد تا وقتى كه يقين نكرده‌اند به كلى از بين رفته، به آن مستراح نروند.
مسأله 140 - خوردن و آشاميدن چيز نجس، حرام است و نيز خورانيدن عين نجس به اطفال در صورتى كه ضرر داشته باشد، حرام مىباشد، بلكه اگر ضرر هم نداشته باشد بايد از آن خوددارى كنند و همچنين از خوراندن غذاهايى كه نجس شده است به طفل، بنا بر احتياط واجب، اجتناب كنند.
مسأله 141 - فروختن و عاريه دادن چيز نجسى كه مىشود آن را آب كشيد، اگر نجس بودن آن را به طرف نگويند اشكال ندارد، ولى چنانچه انسان بداند كه عاريه گيرنده و خريدار، آن را در خوردن و آشاميدن يا كارهايى كه طهارت در آن شرط است مانند پوشيدن لباس در نماز، استعمال مىكند، بايد نجاستش را به او بگويند.
مسأله 142 - اگر انسان ببيند كسى چيز نجسى را مىخورد يا با لباس نجس نماز مىخواند لازم نيست به او بگويد.
مسأله 143 - اگر جايى از خانه يا فرش كسى نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر كسانى كه وارد خانه او مىشوند با رطوبت به جاى نجس رسيده است بنابر احتياط واجب بايد به آنان بگويد.
مسأله 144 - اگر صاحب خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است، بايد به مهمانها بگويد، اما اگر يكى از مهمانها بفهمد، لازم نيست به ديگران خبر دهد.
مسأله 145 - اگر چيزى را كه عاريه كرده، نجس شود، چنانچه صاحبش آن چيز را در كارى كه شرط آن پاكى است استعمال مىكند مانند لباس كه با آن نماز مىخواند، واجب است، نجس شدن آن را به او بگويد بلكه اگر در كارى هم كه شرط آن پاكى است استعمال نمىكند بنابر احتياط واجب، بايد نجس شدن آن را به او خبر دهد.