حيواناتشان سفر كند بدون چادر و اثاثيه بلكه فقط به منظور تعيين محل و مرتع مناسب براى احشام خودشان باشد چنانچه سفر او هشت فرسخ باشد، احتياط واجب آنست كه هم شكسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1315 - اگر صحرانشين براى زيارت يا حج يا تجارت و مانند اينها مسافرت كند، بايد نماز را شكسته بخواند.
شرط هفتم - آن كه شغل او مسافرت نباشد بنابر اين شتردار و راننده و چوبدار و كشتيبان و مانند اينها، اگر چه براى بردن اثاثيه منزل خود مسافرت كنند، در غير سفر اول بايد نماز را تمام بخوانند. و همچنين در سفر اول اگر طول بكشد يا از مكانى به مكان ديگر برود كه عرفا بگويند: عمل او سفر است بايد نماز را تمام بخواند ولى اگر سفر طولانى نباشد بطورى كه عرفا نگويد، سفر عمل او است نمازشان شكسته است.
مسأله 1316 - كسى كه شغلش مسافرت است اگر براى كار ديگرى مثلا براى زيارت يا حج مسافرت كند، بايد نماز را شكسته بخواند، ولى اگر مثلا شوفر، اتومبيل خود را براى زيارت كرايه بدهد و در ضمن خودش هم زيارت كند، بايد نماز را تمام بخواند.
مسأله 1317 - حمله دار - يعنى: كسى كه براى رساندن حاجيها به مكه مسافرت مىكند - چنانچه، شغلش مسافرت باشد، بايد نماز را تمام بخواند. و اگر شغلش مسافرت نباشد، بايد شكسته بخواند.
مسأله 1318 - كسى كه شغل او حمله داريست و حاجيها را از راه دور به مكه مىبرد، چنانچه تمام سال يا بيشتر سال را در راه باشد، بايد نماز را تمام بخواند.
مسأله 1319 - كسى كه در مقدارى از سال شغلش مسافرت است، مثل شوفرى كه فقط در تابستان يا زمستان اتومبيل خود را كرايه مىدهد، بايد در سفرى كه براى شغلش مىرود نماز را تمام بخواند ولى احتياط مستحب آنست كه هم شكسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1320 - راننده و دوره‌گردى كه در دو سه فرسخى شهر رفت و آمد مىكند چنانچه اتفاقا سفر هشت فرسخى برود، بايد نماز را شكسته بخواند.