مظلومى با او مسافرت كند، نمازش شكسته است.
مسأله 1309 - اگر به قصد تفريح و گردش مسافرت كند، حرام نيست و بايد نماز را شكسته بخواند.
مسأله 1310 - اگر براى لهو و خوش گذرانى به شكار رود، نمازش تمام است و چنانچه براى تهيه معاش به شكار رود، نمازش شكسته است و اگر براى كسب و زياد كردن مال برود، احتياط واجب آنست كه نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند، ولى بايد روزه نگيرد.
مسأله 1311 - كسى كه براى معصيت سفر كرده، موقعى كه از سفر برمىگردد اگر برگشتن به اندازه مسافت شرعى باشد چنانچه توبه كرده يا برگشت سفر مستقلى باشد بايد نماز را شكسته بخواند و اگر برگشت به اندازه مسافت شرعى نيست ولى مجموع رفت و برگشت به اندازه مسافت است احتياط لازم آن است كه نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1312 - كسى كه سفر او سفر معصيت است، اگر در بين راه از قصد معصيت برگردد، چنانچه بقيه راه هشت فرسخ باشد، يا چهار فرسخ باشد كه با برگشت هشت فرسخ شود و قصد اقامه ده روز نداشته باشد بايد نماز را شكسته بخواند و اگر بقيه راه به اندازه مسافت شرعى نباشد ولى مجموع راهى كه قبل از توبه رفته و بعد از توبه مىرود، به اندازه مسافت شرعى باشد احتياط لازم آن است كه نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند.
مسأله 1313 - كسى كه براى معصيت سفر نكرده، اگر در بين راه قصد كند كه بقيه راه را براى معصيت برود، بايد نماز را تمام بخواند ولى نمازهائى را كه شكسته خوانده صحيح است.
شرط ششم - آن كه از صحرانشينهائى نباشد كه در بيابانها گردش مىكنند و هر جا آب و خوراك براى خود و حشمشان پيدا كنند مىمانند و بعد از چندى بجاى ديگر مىروند، پس صحرانشينها در اين مسافرتها بايد نماز را تمام بخوانند.
مسأله 1314 - اگر يكى از صحرانشينها براى پيدا كردن منزل و چراگاه