از اصل مالش بدهند.
مسأله 2721 - كسى كه انسان وصيت مىكند كه چيزى به او بدهند بايد وجود داشته باشد، پس اگر وصيت كند به بچه‌اى كه ممكن است فلان زن به او حامله شود چيزى بدهند باطل است ولى اگر وصيت كند به بچه‌اى كه در شكم مادر است چيزى بدهيد، اگر چه هنوز روح نداشته باشد، وصيت صحيح است، پس اگر زنده به دنيا آمد، بايد آنچه را كه وصيت كرده به او بدهند و اگر مرده به دنيا آمد، وصيت باطل مىشود و آنچه را كه براى او وصيت كرده، ورثه ميان خودشان قسمت مىكنند.
مسأله 2722 - اگر انسان بفهمد كسى او را وصى كرده، چنانچه به اطلاع وصيت كننده برساند كه براى انجام وصيت او حاضر نيست، لازم نيست بعد از مردن او به وصيت عمل كند ولى اگر پيش از مردن او نفهمد كه او را وصى كرده، يا بفهمد و به او اطلاع ندهد كه براى عمل كردن به وصيت حاضر نيست يا در وقتى اطلاع دهد كه نتواند ديگرى را وصى خود سازد در صورتى كه مشقت نداشته باشد، بايد وصيت او را بنابر احتياط لازم انجام دهد و نيز اگر وصى پيش از مرگ موصى، موقعى ملتفت شود كه موصى بواسطه شدت مرض نتواند به ديگرى وصيت كند بنابر احتياط لازم بايد وصيت را قبول نمايد.
مسأله 2723 - اگر كسى كه وصيت كرده بميرد و وصى نداند كه مقصود ميت اين بوده كه خودش كارهائى را كه وصيت كرده انجام دهد و در گفته ميت هم شاهد و قرينه‌اى بر اين معنى نباشد وصى مىتواند ديگرى را براى انجام كارهاى ميت وكيل كند ولى اگر بداند كه مقصود ميت اين بوده كه خودش انجام دهد نمىتواند به ديگرى واگذار كند.
مسأله 2724 - اگر كسى دو نفر را وصى كند، كه با هم به وصيت او عمل كنند چنانچه يكى از آن دو بميرد، يا ديوانه، يا كافر شود، حاكم شرع يك نفر ديگر را بجاى او معين مىكند و اگر هر دو بميرند، يا ديوانه يا كافر شوند، چنانچه معلوم نباشد كه ميت در نظر داشته دو نفر كارهايش را انجام دهند حاكم شرع، يك نفر را و اگر معلوم باشد كه نظر به دو نفر داشته دو نفر ديگر را معين مىكند.