نشسته را رها كند و دو ركعت كسرى نماز را بخواند و نماز را هم دوباره بجا آورد.
مسأله 1235 - اگر شك كند نماز احتياطى را كه بر او واجب بوده بجا آورده يا نه، چنانچه وقت نماز گذشته به شك خود اعتنا نكند و اگر وقت دارد در صورتى كه مشغول كار ديگرى نشده و از جاى نماز برنخاسته و كارى هم - مثل پشت كردن به قبله كه نماز را باطل مىكند - انجام نداده، بايد نماز احتياط را بخواند و اگر مشغول كار ديگرى شده يا كارى كه نماز را باطل مىكند بجا آورده، يا بين نماز و شك او زياد طول كشيده احتياط واجب آنست كه نماز احتياط، را بجا آورد و نماز را هم دوباره بخواند.
مسأله 1236 - اگر در نماز احتياط، ركنى را زياد كند، يا مثلا بجاى يك ركعت دو ركعت بخواند، نماز احتياط باطل مىشود، و بايد دوباره نماز احتياط را بخواند و اصل نماز را هم اعاده نمايد.
مسأله 1237 - موقعى كه مشغول نماز احتياط است اگر در يكى از افعال آن شك كند، چنانچه محل آن نگذشته، بايد بجا آورد و اگر محلش گذشته، بايد به شك خود اعتنا نكند، مثلا اگر شك كند كه حمد خوانده يا نه، چنانچه به ركوع نرفته بايد بخواند و اگر به ركوع رفته، بايد به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 1238 - اگر در شماره ركعتهاى نماز احتياط شك كند، چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مىكند، بايد بنا را بر كمتر بگذارد و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمىكند، بايد بنا را بر بيشتر بگذارد و در هر دو صورت بعد از تمام شدن نماز احتياط، اصل نماز را نيز بنابر احتياط دوباره بخواند مثلا موقعى كه مشغول خواندن دو ركعت نماز احتياط است، اگر شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل مىكند، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده و اگر شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل نمىكند بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است. و اصل نماز را نيز اعاده نمايد.
مسأله 1239 - اگر در نماز احتياط چيزى كه ركن نيست سهوا كم يا زياد