كه در وقت حيض، بر او حرام بوده - مانند توقف در مسجد و مس خط قرآن - تا غسل نكند بر او حلال نمىشود.
مسأله 474 - اگر آب براى وضو و غسل، كافى نباشد و به اندازه‌اى باشد كه بتواند، يا غسل كند وضو بگيرد، بايد غسل كند و بدل از وضو تيمم نمايد. و اگر فقط براى وضو كافى باشد، بايد وضو بگيرد و عوض غسل تيمم نمايد و اگر براى هيچ يك از آنها آب ندارد، بايد دو تيمم كند يكى بدل از غسل و ديگرى بدل از وضو.
مسأله 475 - نمازهاى يوميه‌اى كه در حال حيض نخوانده، قضا ندارد ولى روزه‌هاى واجب را بايد قضا نمايد.
مسأله 476 - هر گاه وقت نماز داخل شود و بداند كه اگر نماز را تأخير بيندازد حائض مىشود، بايد فورا نماز بخواند.
مسأله 477 - اگر زن نماز را تأخير بيندازد و از اول وقت به اندازه خواندن يك نماز با طهارت از حدث بگذرد و حائض شود بنابر احتياط واجب بايد قضاى آن نماز را بجا آورد ولى در تند خواندن و كند خواندن و چيزهاى ديگر بايد ملاحظه حال خود را بكند مثلا زنى كه مسافر نيست اگر در اول ظهر نماز نخواند، قضاى آن در صورتى واجب مىشود كه به مقدار خواندن چهار ركعت نماز از اول ظهر بگذرد و حائض شود و براى كسى كه مسافر است گذشتن وقت به مقدار خواندن دو ركعت كافيست.
مسأله 478 - اگر حائض در آخر وقت نماز از خون پاك شود و به اندازه غسل و وضو و مقدمات ديگر نماز - مانند تهيه كردن لباس يا آب كشيدن آن - و خواندن يك ركعت يا بيشتر از يك ركعت، وقت داشته باشد، بايد نماز را بخواند و اگر نخواند ، بايد قضاى آن را بجا آورد. بلكه اگر فقط به اندازه يك ركعت نماز با طهارت از حدث وقت داشته باشد، احتياط لازم خواندن نماز با طهارت است - اگر چه به قدر تهيه ساير مقدمات وقت نداشته باشد - و اگر نخواند قضاء آن را بجا آورد.
مسأله 479 - اگر حائض - بعد از پاك شدن - به اندازه غسل و وضو وقت