شنيدن از خود مجتهد. دوم شنيدن از دو نفر عادل سوم شنيدن از كسى كه انسان بگفته او اطمينان دارد. چهارم ديدن در رساله مجتهد، در صورتى كه انسان بدرستى آن رساله اطمينان داشته باشد.
مسأله 6 - تا انسان يقين نكند كه فتواى مجتهد عوض شده است، مىتواند به آنچه در رساله نوشته شده عمل نمايد، و اگر احتمال دهد كه فتواى او عوض شده جستجو لازم نيست.
مسأله 7 - اگر مجتهد اعلم در مسأله‌اى فتوى دهد، كسى كه از او تقليد مىكند، بنابر احتياط نمىتواند در آن مسأله به فتواى مجتهد ديگر عمل كند ولى اگر فتوى ندهد و بفرمايد احتياط آنست كه فلانطور عمل شود، مثلا بفرمايد احتياط آنست كه در ركعت سوم و چهارم نماز سه مرتبه تسبيحات اربعه يعنى سبحان الله والحمد لله ولا إله إلا الله والله اكبر بگويند، مقلد بايد يا به اين احتياط، كه احتياط واجبش مىگويند عمل كند و سه مرتبه بگويد، يا به فتواى مجتهدى كه علم او از مجتهد اعلم كمتر و از مجتهدهاى ديگر بيشتر است عمل نمايد، پس اگر او يك مرتبه گفتن را كافى بداند، مىتواند يك مرتبه بگويد و همچنين است اگر مجتهد اعلم بفرمايد مسأله محل تأمل يا محل اشكال است.
مسأله 8 - اگر مجتهد اعلم بعد از آن كه در مسأله‌اى فتوى داده احتياط كند، مثلا بفرمايد ظرف نجس را كه يك مرتبه در آب كر بشويند پاك مىشود، اگر چه احتياط آنست كه سه مرتبه بشويند، مقلد او مىتواند در آن مسأله به فتواى او عمل كند و يك مرتبه بشويد و مىتواند به فتواى مجتهدى كه سه مرتبه شستن را لازم مىداند رفتار كند و بعنوان احتياط سه مرتبه بشويد.
مسأله 9 - اگر مجتهدى كه انسان از او تقليد مىكند، از دنيا برود بايد از مجتهد زنده تقليد كند. ولى كسى كه در مسأله‌اى به فتواى مجتهدى عمل كرده يا آن را ياد گرفته و ملتزم به عمل به آن شده باشد، اگر بعد از مردن آن مجتهد در آن مسأله به فتواى مجتهد زنده رفتار نكرده باشد، مىتواند در آن مسأله به فتواى مجتهدى كه از دنيا رفته باقى باشد، اگر چه احتياط مستحب آنست كه به فتواى مجتهد زنده رفتار نمايد.