است.
پنجم: آن كه در امر و نهى او مفسده و ضررى نباشد، پس با احتمال عقلائى به ضرر ومفسده، ساقط مىشود.
درجات امر به معروف و نهى از منكر:
مسأله 2863 - لازمه ايمان به خداوند متعال و ايمان به انبياء عظام صلوات الله عليهم اجمعين و ايمان به احكام الهى آنست كه شخص مؤمن، قلبا از منكر و معصيت خداوند متعالى، منزجر باشد و منكر را قلبا انكار كند.
مسأله 2864 - چون مقصود از امر به معروف و نهى از منكر آنست كه مرتكب فعل حرام و ترك واجب، اين عمل را ترك كند پس اگر به مجرد اظهار كراهت از اين عمل - ولو به اعراض و ترك معاشرت و مراوده - مرتكب، مرتدع مىشود و ترك مىكند، كافى است در اداء وظيفه امر به معروف و نهى از منكر و حاجت به امر و نهى علاوه نيست و اين، درجه اول از امر به معروف و نهى از منكر است.
مسأله 2865 - درجه دوم از امر به معروف و نهى از منكر آنست كه اگر مرتكب منكر، با اظهار كراهت، ترك معصيت نكرد با حسن خلق و كلام حسن او را امر به ترك منكر نمايد و مصالح ترك منكر و فعل معروف و مفاسد عكس آن را بيان كند تا مرتكب، متنبه شود و ترك معصيت بنمايد، و اگر به همين مقدار مرتكب، متنبه شد و معصيت را ترك كرد اداء وظيفه شده است.
مسأله 2866 - درجه سوم از امر به معروف و نهى از منكر آنست كه اگر معصيت كار، به زبان خوش و كلام حسن، ترك معصيت نكرد با غلظت و كلام خشن و تعيير و سرزنش، امر و نهى كند با مراعات ترتيب درجات زبرى و خشونت.
مسأله 2867 - درجه چهارم از امر به معروف و نهى از منكر آنست كه معصيت كار، از درجات مذكوره، ترك معصيت نكند و مصر باشد در اين صورت اگر بداند به زدن، ترك مىكند و يا اقلا احتمال عقلائى باشد كه زدن، مؤثر است و از