معلوم باشد.
مسأله 2282 - اگر دين مدت نداشته باشد هر وقت بدهكار بدهى خود را بدهد طلبكار بايد قبول نمايد. و اگر مدت داشته باشد پيش از مدت بنابر احتياط بايد قبول كند.
مسأله 2283 - اگر در صيغه قرض براى پرداخت آن مدتى قرار دهند، احتياط واجب آنست كه طلبكار پيش از تمام شدن مدت طلب خود را مطالبه نكند ولى اگر مدت نداشته باشد طلبكار هر وقت بخواهد، مىتواند طلب خود را مطالبه نمايد.
مسأله 2284 - اگر طلبكار طلب خود را مطالبه كند، چنانچه بدهكار بتواند بدهى خود را بدهد بايد فورا آن را بپردازد و اگر تأخير بيندازد گناهكار است.
مسأله 2285 - اگر بدهكار غير از خانه‌اى كه در آن نشسته و اثاثيه منزل و چيزهاى ديگرى كه به آنها احتياج دارد چيزى نداشته باشد طلبكار نمىتواند طلب خود را از او مطالبه نمايد، بلكه بايد صبر كند تا بتواند بدهى خود را بدهد.
مسأله 2286 - كسى كه بدهكار است و نمىتواند بدهى خود را بدهد، چنانچه بتواند كاسبى كند، واجب است كه كسب كند و بدهى خود را بدهد.
مسأله 2287 - كسى كه دسترسى به طلبكار خود ندارد، چنانچه اميد نداشته باشد كه او را پيدا كند، بايد با اجازه حاكم شرع طلب او را به فقير بدهد. و اگر طلبكار او سيد نباشد، احتياط واجب آنست كه طلب او را به سيد فقير ندهد.
مسأله 2288 - اگر مال ميت بيشتر از خرج واجب كفن و دفن و بدهى او نباشد بايد مالش را به همين مصرفها برسانند و به وارث او چيزى نمىرسد.
مسأله 2289 - اگر كسى مقدارى پول طلا يا نقره قرض كند و قيمت آن كم شود چنانچه همان مقدار را كه گرفته پس بدهد كافى است و اگر قيمت آن زيادتر گردد لازم است همان مقدار را كه گرفته بدهد ولى در هر دو صورت اگر بدهكار و طلبكار به غير آن راضى شوند اشكال ندارد.
مسأله 2290 - اگر مالى را كه قرض كرده از بين نرفته باشد و صاحب مال، آن را مطالبه كند، احتياط مستحب آنست كه بدهكار همان مال را به او بدهد.