الصلاة في الكتاب والسنة (فارسي) - محمد الريشهري

پروردگارشان فروتنى و خاكسارى نكردند " (1).
- علقمه بن وائل از پدرش: پشت سر پيامبر نماز خواندم، هنگام آغاز نماز تكبير گفت و دستهايش را بالا برد و نيز هنگامى كه خواست به ركوع برود و پس از ركوع (2).
- امام على (عليه السلام) - در وصف نماز پيامبر -: هنگامى كه به نماز واجب مى ايستاد تكبير مى گفت و دستهايش را تا روبروى شانه هايش بالا مى آورد و هنگامى كه مى خواست به ركوع برود و نيز پس از برخاستن چنين مى كرد و هنگام نشستن در نماز، هيچ گاه دستهايش را بالا نمى آورد و هنگامى كه از دو سجده بر مى خاست دستهايش را تا شانه هايش بالا مى آورد و تكبير مى گفت.
- امام صادق (عليه السلام): سفارش پيامبر به على چنين بود: پيوسته دستهايت را در نماز بالا ببر و آن ها را (به طرف قبله) بچرخان (3).
- امام على (عليه السلام): بالا بردن دست در نماز، همان بندگى است.
- امام صادق (عليه السلام) - در باره كسى كه پيش از ركوع و سجود و نيز پس از سر برداشتن، دستهايش را بالا مى آورد - فرمود: آن بندگى است.
- بالا آوردن دستهايت در نماز، زينت آن است.
- منصور بن حازم: امام صادق (عليه السلام) را در آغاز نماز ديدم كه دستهايش را تا برابر صورتش بالا آورد و كف هر دو دستش را رو به قبله كرد.
- هشام بن حكم: به امام كاظم (عليه السلام) عرض كردم: به چه علت بهتر است در

(1) در تفسير " الدر المنثور " و " ابن كثير " پس از عبارت " هفت آسمان " آمده است: و براى هر چيز زينتى است و زينت نماز، بالا بردن دستها در هر تكبير است. در تفسير ابن كثير عبارت " بالا بردن دست همان فروتنى... " نمى باشد.
(2) در " دعائم " چنين آمده است: پيامبر خدا هنگام گفتن تكبير نخستين نماز، دستهايش را تا روبروى گوشهايش بالا مى آورد و نيز هنگام تكبير ركوع و سر برداشتن از آن.
(3) در " محاسن " آمده است: " همواره دستهايت را به سوى خدايت بالا ببر و (به طرف قبله) بچرخان ".

(٦٧)