مى شود، تا آنگاه كه ركوع كند. پس هنگامى كه ركوع كرد، رحمت الهى او را بالا مى برد تا سجده كند و سجده كننده بر درگاه خداوند متعال سجده مى كند، پس درخواست كند و اشتياق ورزد.
- [براى نمازگزار] سه ويژگى است: رحمت الهى او را از كف پايش تا كرانه آسمان در بر مى گيرد و فرشتگان از روى سرش تا كرانه هاى آسمان گرداگرد او را مى گيرند و فرياد كننده اى ندا در مى دهد: اگر مناجات كننده مى دانست با كه مناجات مى كند، باز نمى گشت.
- فرشتگان پيوسته بر بنده درود مى فرستند، تا آنگاه كه در نمازگاهش نماز مى خواند و برنخاسته يا حدثى از او سر نزده است، فرشتگان مى گويند:
خدايا او را بيامرز و بر او رحمت آور.
- امام على (عليه السلام): نماز، رحمت را فرو مى آورد.
- هنگامى كه انسان به نماز مى ايستد، ابليس پيش مى آيد و حسودانه به او مىنگرد، چون مى بيند رحمت الهى او را در بر گرفته است.
- اگر نمازگزار مى دانست چگونه شكوه الهى او را در برگرفته است، سربرداشتن از سجده را خوش نمى داشت.
- امام صادق (عليه السلام): همانا مهمان خداوند عز وجل... مردى است كه در نماز است، او در پناه رحمت خداست تا آنگاه كه نمازش را به پايان برد.
27 / پذيرش دعا - پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله): هر كس نمازى واجب بگذارد، نزد خداوند يك دعاى پذيرفته دارد.
- چهار هنگام درهاى آسمان گشوده مى شود و دعاء پذيرفته مى گردد:...
هنگام برپا كردن نماز.
- هر كس نمازى بخواند كه در آن چيزى از چاره انديشى هاى دنيا را در دل