فصل بيست و هشتم كليات آثار نماز - پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله): هيچ بنده اى به وقتهاى نماز و جايگاههاى خورشيد، اهتمام نمى ورزد، جز اينكه براى او راحتى هنگام مرگ، قطع پريشانى ها و اندوهها و نجات از آتش را ضمانت مى كنم.
- نماز از آيينهاى دين است، در آن خشنودى پروردگار عز وجل است، راه روشن پيامبر است و نمازگزار محبت فرشتگان را با خود دارد. هدايت و ايمان، نور معرفت، بركت در روزى، آسايش تن، ناپسندى براى شيطان، سلاحى برابر كافر، پذيرش دعا، قبولى اعمال، توشه مؤمن از دنيا به سوى آخرت، شفيع ميان او و فرشته مرگ، انس او در گورش، فرش زيرش و پاسخ منكر و نكير است. و نماز بنده هنگام محشر، تاجى بر سر اوست و نورى بر چهره اش، پوشش كالبدش، پرده اى ميان او و آتش، حجتى ميان او و پروردگار بزرگ و با شكوهش، نجات تنش از آتش، برگه عبور از صراط، كليدى براى بهشت، مهريه حورالعين و بهاى بهشت است. بنده با نماز در فراز مى آيد، زيرا نماز تسبيح و تهليل (لا إله الا الله گفتن و گواهى به يكتايى خدا) و سپاس و بزرگداشت و