فصل سى و ششم دعاهاى روايت شده در پى نماز - امام جواد (عليه السلام): هرگاه پيامبر (صلى الله عليه وآله) از نمازش فارغ مى شد مى گفت: خدايا، آنچه را كرده و مى كنم، نهان و آشكار كرده ام، اسراف بر خود را و آنچه را كه تو بهتر از من مى دانى، بر من بيامرز. خدايا تو پيش از همه و پس از همه هستى، جز تو خدايى نيست. به داناييت بر نهان و به تواناييت بر همه خلقت سوگند، تا آنگاه كه زندگى را برايم بهتر مى دانى، مرا زنده نگاه دار و آن گاه كه مرگ را برايم بهتر مى دانى، مرا بميران. خدايا، همانا من بيم از تو را در نهان و آشكار، سخن حق را در خشم و خشنودى و ميانه روى را در تنگدستى و توانگرى، از تو مى خواهم. نعمتى تمام ناشدنى و روشنى چشمى ناگسستنى را از تو مى خواهم. خشنودى به حكم تو، مرگى مبارك پس از زندگى و زندگانى آرام پس از مرگ، لذت نگاه به تو وشوق ديدارت و ملاقات تو بى رنجى گزنده و فتنه اى گمراه كننده را، از تو مى خواهم. خدايا، ما را به زينت ايمان، مزين كن و راهنما و رهيافته قرار ده. خدايا، ما را در ميان آنان كه ره نمودى، ره بنما.
خدايا، همانا من اراده قوى بر يافتن راه راست و پايدارى در كار و استوارى در راه حق را از تو مى خواهم. سپاسگزارى نعمتت را، سلامتى كامل و اداى حقت را مى خواهم. اى پروردگار من، دلى پيراسته و زبانى