- يوسف بن عبد الله بن سلام: پيامبر (صلى الله عليه وآله) هرگاه به خانواده اش سختى مى رسيد، آنان را به نماز فرمان مى داد و سپس اين آيه را قرائت مى كرد:
" و خانواده ات را به نماز فرمان ده و خود بر آن شكيبا باش ".
- امام صادق (عليه السلام): على (عليه السلام) هرگاه از چيزى انديشناك مى گرديد، به نماز پناه مى برد و سپس اين آيه را تلاوت مى كرد: " و از شكيبايى و نماز يارى جوييد ".
- چه چيز مانع مى شود هرگاه بر يكى از شما اندوهى از اندوههاى دنيا رسيد، وضو بگيرد، سپس به مسجد برود و دو ركعت نماز بخواند و خدا را در آن بخواند؟ آيا نشنيده اى كه خداوند مى گويد: " و از شكيبايى و نماز يارى جوييد "؟
27 / فرو آمدن رحمت - ابوحمزه از امام باقر (عليه السلام): پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) فرمود: هنگامى كه بنده مؤمن در نمازش مى ايستد، خداوند به او مىنگرد - يا فرمود: خدا به او روى مى آورد - تا آنگاه كه باز گردد و سايه رحمت را از بالاى سرش تا كرانه آسمان بر او مى گسترد و فرشتگان، اطرافش را تا كرانه آسمان مى گيرند و فرشته اى بر بالاى سرش گمارده مى شود كه به او مى گويد: اى نمازگزار، اگر مى دانستى چه كسى به تو مىنگرد و با چه كسى مناجات مى كنى، روى نمى گرداندى و هرگز از اينجا نمى رفتى.
- پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله): اى ابوذر، هيچ مؤمنى به نماز نمى ايستد، جز اينكه از او تا عرش نيكى نثارش مى شود و فرشته اى بر او گمارده مى گردد كه ندا در مى دهد: اى پسر آدم، اگر مى دانستى چه در نمازت به دست مى آورى و با كه مناجات مى كنى، نه ملول مى گشتى و نه روى مى گرداندى.
- هنگامى كه بنده در نماز مى ايستد، نيكى و احسان بر سرش پاشيده