فصل هيجدهم آداب برخاستن از سجده - اصبغ بن نباته: امير مؤمنان (عليه السلام) هر گاه سر از سجده بلند مى كرد، مى نشست تا آرام گيرد، سپس بر مى خاست.
- امام صادق (عليه السلام): هر گاه مردى سجده كرد و خواست برخيزد، با همه دستش بر زمين تكيه نكند، بلكه (فقط) كف دستانش را بر زمين بگسترد بى آنكه نشيمنگاهش را بر زمين نهد (1).
- امام كاظم (عليه السلام): هنگامى كه سر از سجده دومت در نماز برداشتى، پيش از برخاستن اندكى بنشين، سپس زانوانت را پيش از دستانت بر زمين بگذار و دستانت را باز كن و با تكيه به هر دو برخيز كه اين وقار مرد مؤمن فروتن در برابر پروردگارش است.
- امام صادق (عليه السلام): هر گاه على (عليه السلام) از دو ركعت اول بر مى خاست، مى گفت: با توانايى و نيروى تو بر مىخيزم و مى نشينم (2).
- هر گاه از سجده بر مىخيزى و مى ايستى، بگو: " خدايا، پروردگارم با