- ابراهيم بن موسى القزاز: از امام رضا (عليه السلام) چيزى را مىطلبيدم و بر آن پاى مىفشردم. پس براى استقبال گروهى از طالبيان خارج شد كه وقت نماز در رسيد، پس به سوى كاخى در آنجا راه كج كرد و زير درختى در نزديكى كاخ فرود آمد در حالى كه جز ما دو نفر، كسى نبود. پس به من فرمود: اذان بگو. گفتم: منتظر بمانيم تا دوستانمان به ما بپيوندند؟ فرمود:
خدا تو را بيامرزد، نماز را بدون دليل از اول وقت به آخر وقت به تأخير مينداز. در اول وقت، آغاز كن. پس اذان گفتم و نماز خوانديم.
13 / نماز واجب را در مسجد خواندن - جابر بن عبد الله: پيامبر گروهى را در نماز نيافت. پس گفت: چه چيز شما را از حضور در نماز باز داشته است؟ گفتند: به خاطر اختلافى كه ميان ما بوده است. حضرت فرمود: براى همسايه مسجد، نمازى نيست جز در مسجد.
- امام على (عليه السلام): براى آن دسته همسايگان مسجد كه تندرست و فارغند ولى در نمازهاى واجب حاضر نمى شوند، نمازى نيست.
- قاضى نعمان: حضرت على (عليه السلام) فرمود: براى همسايه مسجد، نمازى نيست جز در مسجد، مگر اينكه بيمارى يا عذرى داشته باشد. به حضرت گفته شد: اى امير مؤمنان چه كسى همسايه محسوب مى شود؟ حضرت فرمود آن كه صداى اذان را مى شنود.
- امام صادق (عليه السلام): نماز را در مسجد بخوانيد.
- ابراهيم بن ميمون از امام صادق (عليه السلام): به ايشان گفتم: مردى براى ما نماز مى گزارد و ما به او اقتدا مى كنيم. آن نزد شما محبوب تر است يا در مسجد خواندن؟ فرمود: مسجد نزد من محبوب تر است.