فرمود: واى بر تو، همانا خداوند عز وجل به من نزديكتر از آن است كه كسى ميان من و او، فاصله شود.
38 / نماز امام حسين بن على (عليهما السلام) - حميد بن مسلم - در بيان واقعه عاشورا -: پيوسته ياران حسين (عليه السلام) كشته مى شدند و هنگامى كه از اينان يك يا دو نفر كشته مى شد، آشكار مى گشت ولى آنان (يزيديان) فراوان بودند و هر چه از آنان كشته مى شد، معلوم نمى گشت. چون ابو ثمامه عمرو بن عبد الله الصائدى، اين را ديد به حسين (عليه السلام) عرض كرد: اى ابا عبد الله، جانم فدايت، من مى بينم اينان (يزيديان) به تو نزديك مى شوند و سوگند به خدا، كشته نمى شوى تا اينكه من پيش از تو كشته گردم، ان شاء الله. و دوست دارم پروردگارم را ديدار كنم در حالى كه اين نماز را كه وقتش نزديك شده، بگزارم. پس حسين (عليه السلام) سرش را بلند كرد و فرمود: نماز را ياد كردى، خداوند تو را از نماز گزاران ياد كننده قرار دهد. آرى، اكنون، اول وقت آن است. سپس فرمود: از آنان بخواهيد كه دست از ما بردارند تا نماز بگزاريم. پس حصين بن تميم (1) به آنان گفت: آن (نماز) پذيرفته نمى شود. پس حبيب بن مظاهر گفت: پذيرفته نمى شود! گمان كردى نماز از خاندان پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) پذيرفته نمى شود و از تو پذيرفته مى گردد؟
- ابن طاووس: وقت نماز ظهر كه شد حسين (عليه السلام) به زهير بن قين وسعيد بن عبد الله حنفى فرمان داد كه با نيمى از افراد جلو بايستند. سپس نماز خوف را با بقيه گزارد. پس تيرى به حسين (عليه السلام) رسيد. سعيد بن عبد الله