فصل سى و يكم حقيقت نماز - احمد بن عبد الله: امير مؤمنان هنگام عبور از صحن " بيت الله الحرام "، نگاهش به مردى افتاد كه نيكو نماز مى خواند. پس فرمود: اى مرد، حقيقت نمازت را مى شناسى؟ مرد گفت: اى پسر عموى بهترين آفريده خدا، آيا نماز حقيقتى جز عبوديت دارد؟ على (عليه السلام) فرمود: بدان اى مرد، همانا خداوند تبارك و تعالى پيامبرش را به كارى از كارها بر نيانگيخته جز اينكه متشابه و تأويل و تنزيل دارد و همه اين ها بر اساس عبوديت است. پس هر كس حقيقت نماز را نشناسد، همه نمازهايش، ناقص و ناتمام است.
- شيخ صدوق: مردى از امير مؤمنان پرسيد: اى پسر عموى بهترين آفريده خداوند متعال، معناى بالا بردن دستها در تكبير نخست چيست؟ فرمود:
معنايش اين است: خدا بزرگتر، يكتا و بى همتاست، مانند ندارد، با دست لمس نمى شود و حواس پنجگانه، او را در نمى يابد.
- احمد بن على راهب: مردى به امير مؤمنان عرض كرد: اى پسر عموى بهترين آفريده خدا، معنى سجده نخست، چيست؟ فرمود: حقيقتش