فصل سى و دوم اسباب پذيرش نماز - پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله): نماز پشت سر مرد پرهيزكار، پذيرفته است.
- اگر نماز مىخوانديد تا چون ميخ (يا زه كمان) مى شديد و روزه مىگرفتيد تا چون كمان مى شديد، خداوند از شما نمى پذيرفت جز با پرواى از گناه.
- امام على (عليه السلام): جايز نيست انسان نماز بخواند، تا اينكه پنج عضوش را:
صورت و دو دست و سر و دو پايش را با آب و دل را با توبه بشويد.
- ابو حازم: مردى به امام سجاد (عليه السلام) عرض كرد: چه چيز سبب پذيرش نماز است؟ فرمود: ولايت ما و برائت از دشمنانمان.
- امام صادق (عليه السلام): خداوند تبارك و تعالى گفته است: نماز را تنها از كسى مى پذيرم كه در برابر بزرگى من سر فرود آورد و خود را به خاطر من از شهوتها نگه دارد و روزش را با ياد من سپرى كند و بر آفريده هاى من بزرگى نكند، گرسنه را سير كند و برهنه را بپوشاند، بر مصيبت زده رحم آورد و غريب را پناه دهد. پس نور اين شخص چون خورشيد مى درخشد وبرايش در تاريكيها، نور و در نادانيها، دانايى، قرار