آن شخص گفت: از آنچه ترك كردنش روا نيست و نماز بدون آن كامل نمى شود، مرا آگاه كن. پس امام صادق (عليه السلام) فرمود: نماز كامل نمى شود مگر براى كسى كه طهارتى كامل و همتى بلند دارد، بى وسوسه و انحراف. آن كه شناخت پس ايستاد، اطمينان كرد پس استوار گشت. او ميان اميد و نا اميدى و شكيبايى و بىتابى ايستاده گويى نويدش آماده و بيمش واقع گشته است. دارايى اش را بخشيده و به هدفش انديشيده در راه خدا خون داده و از امر بى دليل و برهان، كناره گزيده است. خود را به خاك افكنده و خوار مى شمارد، رشته هاى توجه [به غير] را مىگسلد، به كسى يارى مى رساند كه قصدش كرده و به سويش شتافته و ياريش را طلبيده است. پس اگر چنين كرد، همان نمازى است كه بدان امر و از آن آگاه شده است و اين نماز است كه از كار زشت و ناپسند باز مى دارد.
- امام رضا (عليه السلام): نماز، چهار هزار در دارد.