نمازى است كه در روز خوانده مى شود: نماز صبح و نماز عصر.
- امام على (عليه السلام) در نامه اش به محمد بن ابى بكر: شخصى وقتهاى نماز را از پيامبر خدا پرسيد. پيامبر پاسخ داد: " جبرييل نزد من آمد و وقت نماز ظهر (زوال خورشيد) را به من نشان داد. پس آفتاب بر ابروى راستش بود و وقت [نماز] عصر را نشان داد. پس سايه هر چيز به اندازه خودش بود.
و نماز مغرب را هنگام غروب خورشيد خواند. سپس هنگامى كه شفق ناپديد شد، نماز عشاء را گزارد و نماز صبح را در تاريكى پايان شب، در حالى كه هنوز ستاره ها فراوان بودند، خواند، پس در اين وقتها نماز بخوان و پيوسته با سنت شناخته شده و در راهى روشن باش.
- امام صادق (عليه السلام): هنگام [نماز] صبح، از دميدن سپيده است تا اينكه صبح، بيشتر آسمان را فرا بگيرد و سزاوار نيست عمدا از اين وقت به تأخير انداخت، ولى آن وقتى است، براى كسى كه سرگرم شده يا فراموش كرده و يا خواب مانده است.
- هنگامى كه خورشيد فرود مى آيد، وقت (نماز) ظهر رسيده است تا اينكه به اندازه خواندن چهار ركعت نماز بگذرد. پس از آن، وقت مشترك نماز ظهر و عصر است تا به اندازه خواندن چهار ركعت نماز از خورشيد بماند كه در اين هنگام، وقت نماز ظهر پايان مى پذيرد و وقت نماز عصر باقى مى ماند تا خورشيد ناپديد شود.