الصلاة في الكتاب والسنة (فارسي) - محمد الريشهري

- ابو [محمد] عبد الله بن حامد در حالى كه حديث را به برخى از نيكان مى رساند: پيامبر (صلى الله عليه وآله) هرگاه نماز مى خواند، از سينه اش آوايى از خوف، چون آواز جوشش ديگ شنيده مى شد (1).
- جعفر بن على قمى: پيامبر هرگاه به نماز مى ايستاد، از ترس خداى متعال، رنگ چهره اش تغيير مى كرد و سينه اش آوايى چون آواز جوشش ديگ داشت.
- امام سجاد (عليه السلام): پيامبر آن قدر در نماز مى ايستاد، تا پاهايش ورم مى كرد.
- امام باقر (عليه السلام): عايشه در شبى كه نوبت ماندن پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) نزدش بود، به ايشان عرض كرد: اى پيامبر خدا، چرا خود را به زحمت مى اندازى با آنكه خداوند گناه گذشته و آينده تو را آمرزيده است. فرمود: اى عايشه، آيا بنده اى سپاسگزار نباشم؟ و پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) بر سر انگشتان پايش مى ايستاد تا اينكه خداوند سبحان و متعال فرو فرستاد: " طه، ما قرآن را بر تو فرو نفرستاديم تا بر خود سخت گيرى ".
- امام صادق (عليه السلام): پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) دو برابر نماز واجب، نماز مستحب مى خواند.
- امام باقر (عليه السلام): پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) از آغاز روز تا زوال خورشيد، هيچ نماز نمى خواند و هنگام زوال، هشت ركعت نماز مى خواند كه همان نماز " توبه كنندگان " است. در اين ساعت، درهاى آسمان گشوده مى شود و دعا پذيرفته مى شود، نسيم ها (ى رحمت) مىوزد و خداوند به آفريده هايش مىنگرد. پس هنگامى كه سايه به اندازه يك ذراع باز مى گشت، چهار ركعت نماز ظهر مى گزارد و پس از ظهر دو ركعت و سپس دو ركعت ديگر مى خواند و هنگامى كه سايه به اندازه يك (2) ذراع

(1) احتجاج نيز شبيه به اين متن را نقل كرده است و در پايان آن آورده است: " هرگاه به نماز مى ايستاد، از سينه و درونش، آوايى از شدت گريه چون آواز جوشش ديگ بر آتش، شنيده مى شد ".
(2) به قرينه ساير روايات و علم فقه، درست آن است كه " دو " باشد.

(١٥٣)